Pencerede belli belirsiz bir gölge... Uzaklarda keman sesleri. Sehpada unutulmuş siyah bir eldiven teki. Duvarda paslı çiviye asılı, yıpranmış, rengi atmış bir yün hırka. Arusyag Papazyan 1800'lerin ortasında, Osmanlı'da profesyonel anlamda tiyatro sahnesine çıkan ilk Ermeni kadın oyuncu olarak, bir devrime de neden olmuştu. Tiyatro sanatının ufkunu aydınlatan bir yıldızın hazin öyküsüydü aslında yaşanan. Her şey biraz yoruma, varsayıma, hayale bırakılmış gibiydi sonrasında. Arusyag Papazyan ile ilgili kara

"Biraz sonra perde açılacak. Çevrenizdeki insanların benzeri, ama kişilikleri onlardan daha belirgin insanlar göreceksiniz sahnede. Bu insanların yaşadıkları olaylar dizisi, sizleri oturduğunuz koltuklardan alıp, başka bir dünyaya götürecek büyüleyici, duygu ve düşüncelerin çok yoğun yaşandığı bir dünyaya. İşte bu tiyatrodur." Recep Bilginer / 1987 Dünya Tiyatrolar Günü bildirisinden... Tiyatro üzerine söyleşileri, yazıları ve kitaplarıyla yaşamını öncelikle tiyatro izleyicisi olmaya adamış Pınar Çekirge, b

Şöyle diyordu Burhan Arpad: Dikran Çuhacıyan, Muhlis Sabahattin, Serope Bengliyan, Koharik Şirinyan, Rozai Bengliyan, Gavroş Tolayan, Mahmut İbrahim, Sezai Namık, Selah Cehdi, Suzan Lütfullah, Ömer Aydın, Hazım Körmükçü. . . HEPSİ ÖLDÜ! Otel odalarında, hastane köşelerinde, yarı tok, sıkıntı içinde, başları darda öldüler. HEPSİ. Çoğunun yattığı toprak parçası bile pek bilinmiyor. Başuçlarına bir taş koyan olmadı. Gerçek değerler insafsızca, kolayca, çabucak unutulup/unutturulup, yeni kuşaklara yeterin

-"Filiz Akın, Victoria çağının porselen üstüne işlenmiş ince bir minyatür; ya da Ming devrinden bugüne kalmış, dikkatsiz bir hareketin kolayca kırabileceği zarif bir bibloyu akla getiriyor. Filiz Akın ile konuşurken, bir klavsen konçertosunun hüzünlü kadansını dinlermiş gibi duygulara kapılır insan..." Orhan Boran "Batı'ya dönük burjuva sarışınlığıyla bir çocuk kadın ikonu: Filiz Akın. Rüzgârsı sarışınlığı, şirinliği, zarafeti ve masumiyet içeren kırılganlığı ‘Çocuk kadınlığı'nın özünü oluşturur." Agah