Hayatı erteleyerek kaybediyoruz. En büyük hastalığımız bu bizim. Vaktini kaçırmadığımız tek şey bunun için duyduğumuz pişmanlığımız oluyor sonra. Erteliyoruz. Özürlerimizi, gerekli olan pişmanlıklarımızı, düşünmeyi, sorumluluklarımızı, bilgiyi, sevmeyi, doğru olan her şeyi yapmayı ve en önemlisi de içinde bulunduğumuz ânı...Daha buralardayız canım! Hallederiz bir ara.Bu kafayla gidersek biraz zor. Garantisi olmayan bir şey için aldanıyoruz. İçimizde sürekli konuşan, duymamamız gereken o sesi farkında olmada