Kalantar, “Getronagan pandi ginerun pajinı”nda (Hapishane-i Umumi Kadınlar Koğuşu) Osmanlı topraklarında bir kadın tarafından yazılmış ilk cezaevi tanıklığını sunuyor. Lozan’da üniversite öğrencisiyken ailesine gönderdiği mektuplar gerekçe gösterilerek 1915’te tutuklanan, anne ve babasıyla birlikte Divan-ı Harp’te yargılanan ve henüz yirmi yaşındayken yaklaşık üç yılını İstanbul’daki Mehterhane de denilen Merkez Cezaevi’nde geçiren Kalantar, en zor koşullarda bile direnmenin mümkün olduğunu gösteriyor