Bekleyen beklesin daha beklesin gayrı bildim yâr kavuşmak derd-olur dönme sevdiceğim dön ve geri koş sen dönersen benim derdim dört-olur

Yedinci Şehir, son dört bin yili net olarak hatirlanan bir yerleşim birimiyle, o beldeye hayat emziren ve dunyanin kuruldugu gunden beri hep bunu yapmaya calisan bir irmagin hikayesidir. Icli ve kirik . . . Yedinci Şehir, oncelikli bir denemedir. Agirlikli olarak mensurenin, yer yer sohbetin sinirlarini yoklar..

Anadolunun ücra bir kasabasından yüksek tahsili için Bursaya gelen, Göçmen Gözler Ülkesi olarak vasıflandırdığı bu şehirde bir şarkıyla sevdalanan herhangi bir gencin romanıdır. Onun gönlünün tohumu Bursa ovasında yeşile durup sevda filizleri vermiştir ama yol vuslat kavşağına düştüğünde aksilikler ortaya dökülür. Kahramanımız kendisiyle kavga eder, töreleriyle hesaplaşır, geleneğiyle tartışır Kültür Bakanlığınca ödüllendirilen bir şairin öncelikle sevgi bazında- geçmişiyle yaşadığı günü birlikte sorguladığ

Masallar arasından süzüp aldığım gençliğimi masalarda kaybettim bu masada şu masada veya öteki kesemde hüzün kaldı Bıçakladım geceleri nice on yıldır hasretten söz eden türküler içinde neden sonra gördüm ki -eyvaah- gecelerden kurşun yemişim Saçlarımı siz öptünüz analar günümü kızlar gördü Bir yanlış aşk adına dokuduk elde var dokuz en olmadı son olsun Beni türkülere gömün gardaşlar gubet üstüne, sevda nakışlı turnalar gidip gelip ağıt söylesin haber salın anama hakkı var, helal eylesin Halk şairi bir baba

Âşık Veysel, Yunus Emrelerle, Karacaoğlanlarla, Fuzulîlerle, Akiflerle, Yahya Kemallerle aynı meclisdedir. Ahmet Kutsi gibi Mesut Cemil gibi dostlarıyla hemdem olmuştur. Klasiklerimiz arasına girmiş, edebî âlemimizde bir tepe teşkil edebilmiştir. Türkiye coğrafyasında Tecer dağlarının görkemi ne ise, Türk şiirinde Veysel`in yeri de orasıdır. Yavuz Bülent Bakiler`in cümleleriyle: `Âşık Veysel bir boy aynası değildir, herkes onda kendini göremez. Âşık Veysel asırlarca önce yaşamış, adı ve hayatı efsanelere ka