Yağmurdan Emine Acar’ın ikinci öykü kitabı. Kitap dört bölümde toplam dokuz öyküden oluşuyor. Her öykünün son cümlesi kendinden sonra gelen öykünün ilk cümlesi olarak karşımıza çıkıyor. Böylece öyküler konu ve anlatım olarak birbirini tamamlıyor. Okur, dokuzuncu öyküyü bitirdiğinde bir roman okumuş hissine kapılıyor. Emine Acar, bir ailenin dağılışını, insanların yalnızlığını, pişmanlıklarını, farklı bakış açılarıyla anlatıyor. Dip sokağın, bir anlamda hikâyesi yarım kalmış insanların yaşamlarına değiniyor.

Bir... iki... üç... Ebe olmamalıydım! Karanlıktan korkarım. Şimdi köşe bucak saklanacaklar. Yedi... sekiz... dokuz... Ölünce bizi karanlığa mı koyacaklar? On üç... on dört... on beş... Annemsiz hele de babamsız ne yaparım ben bir başıma orada? Yirmi bir... yirmi iki... yirmi üç... Toplamda on yedi kısa öyküden oluşan bu eser, küçücük bir yaşam kesitinde bile ne çok bakış açısının olduğunu ve hayata farklı pencerelerden, farklı gözlüklerle bakmanın mümkün olabileceğini göstermektedir. Öykülerdeki karakter