Kadın, gözümüz, kulağımız, bastonumuz, dizimizdeki dermanımızdır. Anadır, bacıdır, dert ortağımızdır. Adı unutulur ama çektiği çileler unutulmaz. Dünyanın yükü omuzlarındadır. İşçidir, emekçidir. Tarlada çiftçi, yolda şoför, gökyüzünde pilot, en çokta anadır. Adı Fatma, Zeynep, Şerife’dir. Yasemin, Gülnaz ve Melektir. Çok istedikleri şeylerden biri de isimlerinin yazıldığı bir mezar taşıdır. Bu kitap tüm kadınlara atedilmiştir. Selam olsun kocaman yürekli kadınlara.

Sevgili çocuklar, sevginin en masumunu sizden öğrendim. Küçük rüzgar gibi cesur olmayı, Murat gibi barışı aramayı, Ömer gibi çıkarsız arkadaş edinmeyi. Hep öğrenciler öğretmenlerden birşey öğrenmez, Biz de sizden çok şey öğrendik. Şimdi sizden öğrendiklerimle size seslendiğim öykülerimi paylaşıyorum sizinle. İçinizdeki masumiyeti, sevgiyi, Barış'ı ve cesareti kaybetmemeniz dileğiyle...

Öğrencilerimden öğrendiğim, çocukça sevebilmenin ve güzelliğinin dışa vurumudur bu öyküler. Yaşanmışlıkların, özlemlerin, hayallerin, beklentilerin dile gelişidir belki de...Okuyan herkesin kendinden bir şeyler bulacağı ya da “İşte Bu Benim Hikâyem” diyebileceği duygu sağanağıdır. Zaman zaman geçmişle hesaplaşma, zaman zaman geleceğin hayalini kurmak, en önemlisi her yerde her durumda sevgiyi taşımak ve sevgiyi büyütmek için yazılmış bu öyküler, umarım okuyanda bambaşka bir tat bırakacaktır.