kimine şu âlem zevki sefâdır kimine de sorsan cevri cefâdır mihneti eziyor birçok defâdır hayâlen yaşamış serab gibiyim içim paramparça aksın gözyaşım yüreğim tükendi çâresiz başım öyle yorgunum ki sanki yüz yaşım yönünü şaşırmış mihrab gibiyim gün yüzü görmedim suçum ne dünya boynuma asmışsın meçhul bir künye tâkatım kalmadı çöküyor bünye zelzele geçirmiş harab gibiyim

Empatiyle beslenen muâsır/çağdaş bir dünya inşâ etmek adına, kendimizle birlikte, yeni nesil hesâbına herkesi tatmin edebilecek medenî bir düşünce tarzı oluşturabilmek, ferdan ferdâ herkese düşen bir vazîfe ve bir sorumluluk olmakla birlikte, bu emâneti devralacak omuzları güçlü ve yüreği insan sevgisiyle dopdolu hakîkî sâhiplerini beklemektedir. İnsanlık ortak paydasında, her insanın iknâ edilmeye ihtiyâcı vardır. Egoizmin bu altın çağında, maddî silahlardan ziyâde, iknâ ve kabul iksîrinin insanlar üzerind