Dağların durduğu böyle anlarda Yalar yarasını içte bir geyik Her yerden bir şeyken dünya Sağa çekip ağaçları seyrettik.

Öbür Divan İbrahim Tenekeci Gazete yazılarını kitaplaştırmanın sakıncalarını biliyorum.Fakat ben bu yazıları sadece gazete için yazmadım.Okunduğunda Görülecektir ki, gündemde olanlar değil, gündemimizde olması gerekenler anlatılıyor.

İnsan yorgunluktan ibarettir. Gelir, yorulur ve gider. Hayatın bir yolculuk olduğuna inanıyoruz. Gitmek için geldik. Bu yaşıma kadar gördüğüm güzellik ve inceliklerin bir kısmı bu kitapta bulunuyor. Geldik Sayılır, on beş yıl boyunca kaleme aldığım gezi ve dostluk yazılarından oluşuyor. Biraz da hatıralar, hevesler. Elbette gitmek istediğim halde gidemediğim yerler de var. Ahlat, Gelendost, Sultandağı gibi. Belki oraları da görme imkânım olur ve kitaptaki yerlerini alırlar.

Öpmezdi, koklardı, dedem beni İçine çekerdi, temiz hava gibi. Ziyan olmayan emek, derdi bizlere Emek neydi? Bilirdi, ne geçer, bir elmanın aklından Alınmak isterdi, düşmeden yere. Aklı yoktu elmanın, bize kalırsa Okulda öğretmişlerdi... Yakındı Üsküp ona, çok uzaktı Bomonti Bir sürü örnek, bunun gibi. Acıkmak tok tutar kimi insanı, Bilirdi, kimde, imza yetkisi. Yeterdi, artardı, normal süre Namazdandı, dizindeki yamalar. İkindi miydi, neydi, şimdi unuttum Durmadan ağlıyordu kadınlar... Koymazdı ölümü adam

İbrahim Tenekeci'nin bu kitapta bir araya gelen yazıları, Türkiye'yi ve Türkçeyi istikametinden saptırmak isteyenlere karşı bir pusula işlevi görüyor. Edebiyatla tarih, güncelle kadim olan, sorumluluk şuuru ve ahlakıyla ortaya konuluyor. Mesuliyet ve mensubiyet duygusuyla. On yıllardır derin bir kültür buhranı yaşayan Türkiye'nin devasının nerede olduğuna da işaret ediliyor Sürekli Kayıp'ta. Tarih ve medeniyet tecrübesinin perspektifinden bugüne bakan bu yazılar, düşünce ve edebiyat okumalarımıza da yön ver

GÖRMEDEN ÖLMEK İnsanı yerinden eden gözlerin Suların serin, toprağın haklı Kusursuz kuşlar, çayırlar ve tay Anlatma, anlamazlar ? hep öyledirler Ölmekten dönerler her akşam eve Ekmeği bilirler, bilmezler buğday Yukarıdan bakarlar, dünyadan sana Sakın sırrını deme onlara Düzlükte garipsin, dağlarda pırnal Bulmuşsun fakat yeniden ara . İbrahim Tenekeci

Komik bir tarafı var bu sırrı saklamanın Kuşlar da uçar kanatlanıp içine, Cama yaslanan yanak elbet ağlamak ister Ve kartlar açılınca yüzmeyi bilmeyenler İçin söylenen şarkı Yağmurdur ama diner. Büyükler vardır sonra, mürüvvet denen simyanın Peşinden giden avcı, hep gerisin geriye Bilir ki çiçeğini bir fakire verirse Soldurur onu fakir ama titrer üstüne. Ablalar vardır sonra, aynalardan çıkmayan Boğulur beyaz atlı, mıhlanır göğe turna. Küçükler vardır sonra, ölmek nedir bilmeyen Bırakmazlar bir türlü uyku

Yağmur dünyanın her yerine aynı dilde yağar. Güneş hep aynı anlama gelir.Toprak daima topraktır. Fakat insan başkadır.Toprağı kıymetli yapan, yağmuru Rahmet bilen, suya azizlik payesi veren insandır. Her birimiz bir alemiz.Eşref-i mahlukat.Şahsiyet, bunu bilmek ve ona göre yaşamaktır.

Bizler siyasetten değil,istikametten sorumluyuz. Kişiler ve kurumlar değişir,hakikatten değişmez. Herkes gider, o kalır. Yalnız bize iyiliği dokunan insanlara değil ; hakikate, Toprağa,tarihe,hatıralara,şehitlere,emek ve eser Sahiplerine sahiplerine de vefa göstermeliyiz.

Tüfeksiz Hareketler İbrahim Tenekeci Madem şu çiğdemin bir fikri ; şu serçenin özel eşyası ; şu taşın yarına kalma kaygısı yok, Bunların hiçbiri bende de olmasın ... Diye çok düşündüm. Hatta kendimce birtakım kararlar bile aldım.Ama olmuyor .Bir yandan yazdıklarım vasıtasıyla fikir beyan ediyor , bir yandan olmadık şeylerin koleksiyonunu yapıyor, bir yandan da yarına daha fazla kalabilmek için tüm gücümle şiire abanıyorum. Özlediğim veya heves ettiğim dünya ile içinde bulunduğum dünya arasında, kabul etmek

Niçin İbrahim Tenekeci'nin şiirlerini okuyoruz? Birincisi, başarılı ve benzersiz bir şair. İkincisi, samimi. Tenekeci, hem sözden taviz vermeyen, hem de ses ve müzikaliteyi önceleyen bir şair. Sürprizli Üç Köpük çıkışından sonra şiir dilini daha da geliştirdi ve işte budur diyebileceğimiz bir ses tonu yakaladı. İyi bir şairin yazdığı iyi bir nesri okuduğunuzda da bu ses tonunu duyarsınız. Elimde şimdi, İbrahim Tenekeci'nin Son Düzlük kitabı var. Şunu rahatlıkla söyleyebiliriz artık: Karşımızda sadece iyi

MIRILDANMALAR İçimden dedim, beraber yürüyelim olur mu Varsın gemilerimizi taşıyamasın sular Varsın yarı yolda uyuya kalsın Bize gönderilen bahar... İçimden dedim, beraber yürüyelim olur mu Varsın gölgemiz olsun hüzün Dilediği gibi uzatsın can evimize ayaklarını Varsın annemiz olsun tütün Hayat daha sert vursun yumruklarını. İçimden dedim, ilmeği kaçmış bir hayat bizimkisi Nedir alnımızdan öpmek için izimizi süren Kalmış mıdır kalesi düşmüş bir şehrin cazibesi Nedir yalnız bize yakışan bu serüven. Bu serüve

GÜZELLİK UYKUSU İbrahim bey bu gece eve gelmedin Kaç kez açıldı senin için kimdir o penceresi Farkında mısın bilmem Düşmansız yaşamak köreltiyor adamı İnsanı yoruyor başkasının şarkısı İşte bundan dolayı düşmanı püskürtmekten Vazgeçip susuyorum ve tüfeği alnıma Kaş diye çatıyorum. A benim Oğulotu bitmeyen topraklarda Şaşırıp kalan kalbim Senin Türkçen yok mu, anlatıyorum işte Bir kuş musun ki ürkmek için bahane Arayıp duruyorsun. Bize dönecek oysa o güzel ölüm Yatacağız beraber güzellik uykusuna Her gün b

Acıyla gülümser İbrahim´in şiiri. Ne gösteriş, ne riya. Onun şiiri, parıldayan bir diş, buluttan sıyrılan güneş, kabuğu kalkmış yara, bir günahtan arta kalan pişmanlık, dumanı üstünde bir bardak çay, ne varsa yani kendiliğinden ve açık, işte öyle. Onun şiirlerini okurken aniden sesler kesiliyor, ortalığı derin ve hüzünlü bir sükut kaplıyor. - Mustafa Kutlu, Yeni Şafak - İbrahim Tenekeci var, şair. Tenekeci, şiirden uzaklaşmış bir çok insanı şiire döndürebilecek bir kaleme sahip. - Haşmet Babaoğlu, E Edebiya