kırık bir kalbin, yaralı bir aklın merhemidir... teselliler kitabı Aşk, ayrılık, hüzün, anlamsızlık, yalnızlık, yaşlılık, ölüm, çirkinlik, yoksulluk... Çağdaş dünyanın yaralarına kadim merhem: Teselliler Kitabı Bizlerle sakin, dingin ve rahat bir dille konuşan Tesellici, insanlığın ortak kültüründen beslenen hikmetli bir bakışla bütün zamanlarda ve günümüzde yaşanan dertlere çare olacak, yüreklerde açılan yaraları sarmalayacak bir bakış aktarıyor. Anladım ki her insan şu fani dünyada bir sığınak, bir lim

Öyküler neye öykünür? Neyi işaretler, neye dairdir öyküler? diye sorsam, bunun muhtemel cevabı şöyle olurdu herhalde: Öykü hayatı, hayatın ta kendisini öykünür. Hayattandır ama hayat değildir, insan olmanın en derin sularından süzülüp gelir, gelirken geçtiği yerlerin kokusunu, tuzunu, tozunu beraberinde getirir ama yine de kaynaktaki haliyle aynı değildir. Dolayısıyla öykü okumak, hayatı ve insanı doğala özdeş haliyle, evirip çevirmeden, en yalın şekliyle okumaktır çoğu kere. Belki binlerce öykü, hikaye,

Öykü okuyabilene, mesel söyleyebilene, İnsan Sıcağını hissedebilene ne mutlu... Belki binlerce öykü, hikâye, mesel, masal okudum bu çalışmayı hazırlarken. Bunun en başta benim düşünce ve hayal hamuruma muazzam katkıları olduğunu bizzat gördüm. Yüzyıllar boyunca halk irfanının bu öykü, mesel ve hikâyeler yoluyla taşındığını, hikâyelerle, öykülerle düşünmenin insanda ayrı bir bilgelik inşa ettiğini bir daha kavramak olağanüstüydü doğrusu. İyice anladım ki insanlara saatlerce teorik ve teknik terimlerle konuş

Öykü okuyabilene, mesel söyleyebilene, Yaşama Sevincini duyabilene ne mutlu... Belki binlerce öykü, hikâye, mesel, masal okudum bu çalışmayı hazırlarken. Bunun en başta benim düşünce ve hayal hamuruma muazzam katkıları olduğunu bizzat gördüm. Yüzyıllar boyunca halk irfanının bu öykü, mesel ve hikâyeler yoluyla taşındığını, hikâyelerle, öykülerle düşünmenin insanda ayrı bir bilgelik inşa ettiğini bir daha kavramak olağanüstüydü doğrusu. İyice anladım ki insanlara saatlerce teorik ve teknik terimlerle konu

O'nunlasın her zaman, bütün internet bağlantılarından daha hızlı, tüm kısa mesajlardan daha doğrudan, tüm plastik kahramanlardan daha gerçek, tüm tv dizilerinden daha dostça. O varken yalnızlık sadece bir kelimedir. O'na yakın olduğun oranda yalnız değilsin, O'ndan uzaklığın oranında yalnızsın. Sana şefkat eden bir rabbin var; sahipsiz değilsin. O seni ve diğerlerini şefkatle terbiye ediyor. Herkesi merhametinin kucağında ağırlıyor. O seni sevdiği için var eyledi. Seni severek var eyledi. Senin varlığından

Anladım ki her insan şu fani dünyada bir sığınak, bir liman, bir teselli arıyor. İçindeki sonsuz açlığı teskin etmek istiyor. İşte mesele tam da burada rengini belli ediyor. Ârif Hâce Yusuf Hemedanî, Hayat nedir? diye sorulduğunda şöyle cevap veriyor: Hayat, teselli olmaktır. Kişi teselli bulduğu şeyle yaşar, onunla hayattadır. İnsanı insana canavar kılan filozofa inat, İnsan insanın tesellisidir, teselliyiz birbirimize diyorum. Varoluşun sinesinde sürekli kanayan yaralar açtığı şu insanoğluna, bu geçici

Filozofun, Hiç Kimsenin Ülkesi dediği düşünce yurdunda, her birimizde var olan hakikat çocuğunun sancısını çekmenin çarpıntısıyla, kaleme tutunmak anlamına geliyor benim için yazma etkinliği. İlk gençlik yıllarımdan beri yazmakla olan muaşakamın beni bu küçük kitabın kıyısına getirip bırakacağını hiç tahmin etmezdim. Benimkisi, zaman, can elmasımı kül etmekteyken bir yerlere çentik atma, iz bırakma, ben de yaşadım, Hatırla Beni Hayat deme çabasından başkaca bir şey değil. Edebi nitelikli denemeleriyle d

Düştüğün yer burası. Cennetin asudeliğinden dünyanın kesafetine, karmaşasına, maddiliğine, perdeliliğine düştün. Kalbin cennetinden kopuk aklın kıskacına sıkıştın. Ruhun cennetinden gövdenin bataklığına saplandın. Düştüğün yer burası ve yükselişin yine buradan olacak. Bunun için önce gözündeki perdeleri aralayıp hayrete uyanman gerek. Hayrete uyanmak için önce varlığa, varoluşa, eşyaya, olaylara, hayata, insanlara, ağaca, kuşa, suya, toz tanesine alışıldık, bayat gözlerle, bilimin kafanı ve gönlünü buzdol

Kıvılcımlar Kitabı ile üçüncü kez görücüye çıkan şairimiz; ömrünün oldukça erken bir devresinde zorlu bir şiir yürüyüşünün (ama sıçramalarla dolu bir yürüyüşün) örtük tablosunu arzediyor okuyucuya. Zira kendisi şiirin, düz yolda rehavetli bir yürüyüş değil, varoluşun uçboylarında hummalı bir raks olduğunu dillendiriyor. Varlığın sınırlarını tırmalayan şiirin bir kıvılcım, içteki harlı ateşin karşı konulmaz dışavurumu olmaklığını söylüyor. Diplerden, ta diplerden kopup gelen yalazlı bir soluğu okuyucunun y