Nü Peride, iki ayrı zamanda, benzer mekânlarda gelişen olayları, roman karakterlerini esrarengiz bir şekilde birbirine bağlar. Tutkunun, acının, aykırı aşkların anlatısı olur. Ermeni Ante aşkına ulaşmak için sözcüklerle kazar dehlizini. Necati sevdiğini üzmemek için bir elma ağacının dalında bırakır bacaklarını. Farklı zamanlarda hikâyeleri kesişen roman karakterlerinin yaşadıkları akıllara şu soruyu getirir: “Acı çekmeden mutlu olmanın anlamı var mı?” Hakan Akdoğan’ın Yunus Nadi Roman Ödüllü kitab

“Hakan Akdoğan İlişmek romanında çözülen, sıradanlaşan hayatların izdüşümlerinden yansımaları getiriyor bu kez okurunun karşısına. Bir tür ayna tutuyor. Yaşama girdabında debelenen insanların savrulma, sıkışıp kalma durumlarına bakıyor. Öyle ki ikili ilişkilerin sorgusu, aldanış ve aldatma, yavanlıkla geçen ânların savruntusundaki debelenişler Akdoğan anlatısının odağında yer alıyor.Okuruna yeni sözleri olan Hakan Akdoğan, bu kez, uzunca süre belleğinizde iz bırakacak sorgulayıcı bir anlatıyla karşınıza çı

Mutluluk, aşk, intihar... Varlık ve Piçlik 21. yüzyıl insanının zihnini en çok meşgul eden bu kavramlara paradoksal bir pencere aralıyor. Romanın anti-kahramanı radyo programcısı Derman'ın varoluşunun köşeye sıkıştırdığı ruhuyla çatışmasının, dedesinden kalma eski Rus jiletlerinin keskinliğinde dans edişinin, Kaplan Bar'da her gün başka bir ötekinin hikâyesinin izini sözcüklerle sürmeye davet ediyor roman. Sanki her şey çoklu bir şekilde yer alıyor bu kitapta. Oynak, biçimsiz ve piç... Rahatsız edici atmos

İkinci Dünya Savaşı'nın yaşandığı günlerde Köstence'den yola çıkan bir gemi İstanbul kıyılarında demir attı. Bu geminin ismi Struma'ydı. Türkiye tarihinin sayfalarının arasında sararmaya yüz tutmuş bu hikâyeyi, geriye kalan bir günlüğün hüzünle doldurulmuş sayfalarının arasından gün yüzüne çıkarıyor Hakan Akdoğan.12 Eylül işkence hanelerinden yükselen feryatların, Nazilerin zulmünden kaçarken tüm umutlarıyla birlikte Karadeniz'in karanlık sularına gömülen Yahudilerin iç içe geçtiği bir anlatı sunuyor Struma

Nü Peride, iki ayrı zamanda, benzer mekânlarda gelişen olayları, roman karakterlerini esrarengiz bir şekilde birbirine bağlar. Tutkunun, acının, aykırı aşkların anlatısı olur. Ermeni Ante aşkına ulaşmak için sözcüklerle kazar dehlizini. Necati sevdiğini üzmemek için bir elma ağacının dalında bırakır bacaklarını. Farklı zamanlarda hikâyeleri kesişen roman karakterlerinin yaşadıkları akıllara şu soruyu getirir: "Acı çekmeden mutlu olmanın anlamı var mı?" Hakan Akdoğan'ın Yunus Nadi Roman Ödüllü kitabı Nü Peri

"Soğuk bir kış sabahı yerin altındaki dört kirpi, donmamak için birbirine sokuldu. Isınmak istediler. Dikenleri birbirlerine battı. Ayrıldılar. Üşüyünce, tekrar yaklaştılar. Dikenleri batınca yine uzaklaştılar. Soğukta tek başına uyumak ile batan dikenlerin acısı arasında gidip geldiler uzun süre. Yaşadıkları bu ikilemi, aralarındaki uzaklık her iki acıya da tahammül edebilecekleri bir noktaya gelinceye dek sürdürdüler. Üşüdüler. Yaklaştılar. Dikenleri battı. Acı çektiler. Uzaklaştılar. Üşüdüler. Yaklaştıla

Tüketim toplumunun yabancılaştırdığı bireylere odaklandığı Varlık ve Piçlik romanıyla edebiyatımızdaki yerini perçinleyen Hakan Akdoğan'dan iletişimsizliğe ve sevgisizliğe dair bir roman İlişmek. İki insan arasındaki sessizliğin nelere yol açabileceğini gösteren Akdoğan, yaşama tahammül edebilmenin olanaklarını arıyor. Beckett'ı haklı çıkarırcasına kahramanlarına daha iyi yenilmelerini öğütleyen bir yazardan, yaşamın yarattığı olasılıklara ve aşkın tedavi edici niteliğine dair çarpıcı bir metin.

Kendi varoluşundan dehşete düşmüş bir radyo programı sunucusu. Kayıtsız bir yabancılaşmadan mustarip ve ruhsal tükenmişliğin batağında debelenen bir 21. yüzyıl anti-kahramanı. Alegorik bir hikâyenin gücüyle gerilim türünün heyecan verici öğelerini bünyesinde toplayan Varlık ve Piçlik, Hakan Akdoğan'ın beşinci romanı. Günümüz tüketim toplumunun konformizmine ve insanlık durumundan kaynaklı "bulantı"ya tokat gibi bir yanıt. "En dibe indik, yerin altına, hayal kırıklıklarımıza, nefretimize, kendimizden bile

Unutmak ihanettir. Topluma iradesini kazandırmak da tarihte yaşanan trajedileri unutmamakla mümkündür. Hakan Akdoğan, Karanlıkta Bir Ninni - Struma ile Türkiye tarihinin unutulmaya yüz tutmuş kara yapraklarından bir demeti okurun önüne seriyor. Nazizmin zulmünden kaçarken Karadeniz'in karanlık sularına gömülen Yahudi mültecilerin yakarışları ile 12 Eylül işkencehanelerinden yükselen çığlıkların iç içe geçtiği anlatı, okurları bir kere daha insanlık onurunun, yaşamı savunmaktan geçtiğini düşünmeye sevk ediyo

Aşk, dönülmez bir sonun başlangıcıdır çoğu zaman. Bir uçurumun kenarıdır ve görünmez bir elin uzanıp sizi oradan almasını beklemektir. Ressam Halilin tutku ile çizdiği Nü Peridenin günümüzdeki izinin, Mihriban ile Ermeni Antenin ve Necati ile Berilin hikâyesiyle kesiştiği yerdedir. Yeri gelir Mihribana ulaşmak için Ermeni Ante gibi dehliz kazarsınız, yeri gelir sevdiğinizi üzmemek için Necati gibi tekerlekli iskemleye mahkûm kalırsınız. Ve yaşamak artık, dalından kopan bir elmanın sürüklenişini sessizce ve

“İkinci Dünya Savaşı’nın en karanlık günlerinde, Köstence’den yola çıkan Struma adlı bir gemi, İstanbul kıyılarına demir atar. Kendilerine yeni bir ülke arayan yüzlerce Yahudi’yi nereye kadar taşıyabilecektir bu yüzer tabut?.. Sorunun yanıtı, tarihin en utanç verici sayfalarından biridir. ‘Lanetliler Gemisi’nin kaderi, Karadeniz’in karanlık sularına gömülmektir. Bir başka karanlık: 12 Eylül. İhanetler, işkenceler ve direnişler... Bu iki hikâyeyi birleştiren, daha ‘doğru’ bir ülke arayan ya da ülkeleri

Çelişkilerle dolu, hafızalara derin izlerle kazınmış iki çocukluk... Yapılan hatalar... Ödenen bedeller... İki ayrı hayat... Tüm bunların buluşma noktası ise tutkuya dönüşen aşkın getirdiği baskıcı bir ilişki. Bir yandan sevdiğini kaybetme korkusu, bir yandan da kendi ruhunu kaybetmemenin mücadelesi... Bu noktada buluyor kendini romanın kahramanı Ayaz. Karısı Melek’i kaybetmektense, her şeyini, ruhunu bile satıyor onun için. Bunun bedelini ise tutkuyla bağlandığı Melek’in hayatını fiziksel ve psikolojik şid

x

Bedensiz bir gölgeden hem kaçan hem de onu yaşatan, çocukluğu çalınmış bir adam. Yaralı bir bilinçle, bilinçaltındaki sızılarıyla gidebileceği bir yer arıyor. Uyanıkken düş görülmeyen, gölgesiz, dünsüz bir yer... Düş... gerçek... bulantı... ve bir belirip bir yok olan acımasız bir bölge. İnsan yeni bir yaşama başlamaya karar verirse yaralarını nerede bırakmalı?.. Ya o yaraları sırtlayıp peşinden gelen bir gölgeden nasıl saklanmalı?.. Nasıl?.. "...Anılar labirentinde kaçamak yaptığım kuytularda konakla