Türkiye devrimci hareketi bugüne kadarki tarihindeki en kitlesel biçimine Devrimci Yol’la ulaştı. Devrimci Yol, Türkiye’nin dört bir yanındaki güçlü devrimci kaynaklara dayanarak gelişen ve örgütlenen merkezi bir devrimci hareketti. Bu süreçte çok sayıda özgün deneyim oluştu. Diyarbakır Devrimci Yol deneyimi de bunlardan biri. 1976’da Devrimci Gençlik örgütlenmesiyle başlayan ve 1985’teki “kırdan çekilme” kararıyla noktalanan bu deneyimin açığa çıkarılmamış önemli bir yanı var. Diyarbakır Devrimci Yol, Devr

Gökyüzünün kendilerinin olduğunu sanan titrek kırlangıçların yuvalarının çalındığı 80’li yılların ardından, hayatının son otuz yılını Almanya’da sürgünde geçirmiş Aras Rodoslu, ölümünden sonra bulunan, yayımlanmamış romanı ile ardında bıraktığı soru işaretlerine yenilerini ekler. Türkiye ve Almanya’da hayatlarına girdiği ve onu hayatlarına kabul etmiş kadınlar, önce cenaze töreni, sonrasında ise kâğıt tomarı halinde bulunan yeni romanın yayımlanmasını kutlamak için toplandıklarında, aslında her birind

“Denize dökülen bir dereye “Afrika Vadisi” adını takmıştık, her gün en büyük maceramız içerilere doğru keşifler yapmaktı. Yarattığımız canavarları alt ede ede vadinin içlerine girer, imparatorluğumuza dâhil ettiğimiz göller inşa eder, orada bir türlü yakalayamadığımız balıkları arardık. Yorgun argın eve dönüş yolunda iddialarla geçen konuşmalar arasında kavgamızı eder, sonraki güne küs girer, akşam “En iyi arkadaşımı yitirdim mi?” korkusu yaşar, ertesi gün yine kaldığımız yerden başlardık.” Sürmene’den çocu