Selim korkudan gözleri dönmüş bir halde Reha’ya, sürücüye ardından da yolunun üstündeki diğer insanlara baktı. O anda da hayrete düştü, hiçbirinin yüzünde korkunun eseri yoktu, önceki hâlleri neyse simdi de o hâldeydiler. Zaten duymuş olsalardı korkudan yere düşüp bayılırlardı. Sesler hiç kesileceğe benzemiyordu. Korkudan tir tir titredi, ruhu büzüşüp kaldı, bedeninin içine girip saklanmak istedi. Düştüğü dehşetten çıldıracak gibiydi. O anda nasıl olduysa çığlıklar bitkin bir sese dönüştü ve sonunda da