Neden tozpembe değildi ki her baktığım yer? Bulutların üzerine yatsam, tepinsem, mıncık mıncık her yanını sıksam olmaz mıydı? Ahh şu aynalar, sadece olanı gösteriyorlar, olmayanları da gösterseler ya... Ne de güzel olurdu... Hayat mı acımasız yoksa hayata yön verenler mi? Kurallar mı zor, yoksa kural koyanlar mı zorlayıcı? Ya insanlar... Küçücük kalpleri var, dünyalar kadar kederleri. Hayatı kendi elleriyle zorlaştırıp şişirirken küçük bir iğne batırıp hava kaçırtmıyorlar. Bırakın hayatın havasını, sönsün g

Açıklama: Karanlık sadece gökyüzüne ait değildi. Bazen duyguların dili olabiliyordu. Kalpse o dilin şekle büründüğü bir kaptı. Karanlıklar kalpten yeşermeye başladığında dönüp görünmez harflerle yazılan o dili okumak gerekiyordu. Ela, kalbinde depreşen karanlıklara gün doğmasına izin verebilecek miydi? Yusuf olmak iffetin temsiliydi. Kuyularda başlayan okul, edebin alfabesini hecelemekti. İffet ise sadece kadına hasredilen bir ahlak değildi. İffet erkeğin de üzerine giymesi gereken en güzel elbiseydi.