Gece vakti tüm şehir uykudayken...Bütün sokak lambaları yanmış ve evlerin ışıkları sönmüşken... Yatağında uyuyan Ardıç açmış gözlerini birden. Sanki uykusu bir anda kaçıp gitmiş. Etrafına bakınmış ama onu hiçbir yerde bulamamış. En sonunda Ardıç ve babası uykuyu aramaya çıkmışlar. Uyku neredeymiş acaba?
Evinin bahçesindeki ağaçtan limon toplamayı çok seven bir kız varmış, adı Nil. Bir gün daha önce hiç görmediği kadar kocaman ve parlak sarı bir limon görmüş ağaçta. Ama limon Nil’in ulaşamayacağı kadar yüksek bir yerdeymiş. Babasının yardımıyla tam o parlak limonu kopartmışken bu kez de limon ellerinin arasından kaymış ve kaybolmuş. Neredeymiş ki bu limon?
Nil neredeyse tüm mevsimleri biliyordu. Yazın gökyüzünde kocaman bir güneş olur ve denize girilirdi. İki tane bahar vardı: Birinde Nil kurumuş ağaç yaprakları üzerinde gezer, diğerindeyse rengârenk çiçekler açar ve Nil pencereden kuşların seslerini dinlerdi. Ama bir mevsim vardı ki onda ne yapılır bilmiyordu Nil. Ta ki bir sabah kalktığında her yeri bembeyaz görene kadar!
