Destanlara adını veren Dede Korkut, aslında destanların asıl kahramanı değildir. Birbirinden farklı destan parçaları bir araya geldiğinde Dede Korkut'un destanlardaki asıl rolü ortaya çıkar. Buna göre Dede Korkut, Oğuzlara ve hükümdarlara öğüt veren hikmet sahibi bir aksakal, gerektiğinde düşmanla vuruşan bir alp; keramet gösterebilen bir eren, saygı duyulan ozanlar piri, sözü dinlenen bilge ve her destanın meydana gelişinden sonra onu tertip ve düzene koyan bir çeşit müellif konumundadır. Dede Korkut Kita

DEDE KORKUT HİKAYELERİ Dede Korkut hikayeleri, Oğuz Türklerinin bilinen en eski epik destansı hikâyeleri olarak bilinirken, 15 yüzyılda yazıya geçirilmiştir. Dede Korkut hikayeleri, 12 hikaye olarak yüzyıllardır nesilden nesile aktarılmaktadır. Bu hikâyeler, tarih boyunca dilden dile, anlatıcıdan anlatıcıya aktarılan birer sözlü gelenek ürünüdür. Eser, Oğuzların yaşam biçimlerinden, ekonomisine, inançlarından, giyinişlerine, beslenmelerinden içinde yaşadıkları doğaya kadar pek çok konuda bilgi sağlayan bir

Türk yazınında anlatı geleneğinin en temel yapıtlarından biri olan Dede Korkut kitabının asıl adı, Dresden kütüphânesinde bulunan yazma nüshasında Kitâb-ı Dedem Korkut 'alâ Lisân-ı Tâife-i Oğuzân (Oğuzların Diliyle Dedem Korkut Kitabı); Vatikan'da bulunan yazma nüshasındaysa Hikâyet-i Oğuznâme-i Kazan Beg ve Gayrı'dır (Kazan Bey ve Ötekilerin Öyküleri). Hem eski Türklerin yaşamlarına ait çok önemli bir belge, hem de Osmanlıca öncesi Türk dilinin en önemli örneği olan bu öykülerde, İslâmlık öncesi dönemde Oğ

On iki destansı hikâye ve bir önsözden oluşur. İçerdiği hikâyeler tarih boyunca dilden dile, anlatıcıdan anlatıcıya aktarılan birer sözlü gelenek ürünüdür. Hikâyeler kulaktan kulağa aktarıldığından dolayı gerçek hâlinin dışına çıkmıştır. XV. yüzyılın ikinci yarısında yazıya geçirildiği tahmin edilir. Oğuzların yaşam biçimlerinden, ekonomisine, inançlarından, giyinişlerine, beslenmelerinden içinde yaşadıkları doğaya kadar pek çok konuda bilgi sağlayan bir kaynaktır. Günümüze ulaşan iki el yazması nüshadan bi

Dede Korkut Kitabı, Batı Türklerinin aslını oluşturan Oğuzların yaşamlarını anlatır. Yazarı Türk milleti, konusu Türklerin yaşamıdır. Üslup açısından son derece coşkulu bir ifadeye sahip olan Dede Korkut Kitabı'nda nazım ve nesir iç içe geçer. Tabiat unsurları daima ön plandadır. Belli bir coğrafyada Oğuzların sürdürdüğü hızlı bir yaşam tarzını ortaya koyarken aynı zamanda onların ahlak anlayışları, töreleri ve inançları hakkında da bugüne kalan bir belge işlevini görür. Dedem Korkut gelip neşeli havalar

Akibet, uzun yaşın ucu ölüm, sonu ayrılık. Dua edeyim hanım: ölüm vakti geldiğinde arı imandan ayırmasın. Ak sakallı babanın yeri cennet olsun. Ak bürçekli ananın yeri cennet olsun. Kadir Mevla seni namerde muhtaç etmesin. Ak alnında beş kelime dua kıldık, kabul olsun. Amin amin diyenler Tanrı'nın yüzünü görsün. Derlesin toplasın günahınızı Muhammed Mustafa'ya bağışlasın hanım hey!

Cuando Tres Flechas y La Flecha grigia se reunirían, ellos saquean la casa de Kazan. La casa de Kazan fue saqueada de nuevo. Pero el Oghuz exterior no estaba con ellos. Sólo el Oghuz interior ha saqueado. Qaund la casa fue saqueada, el salió fuera con el bendito y el saqueo comenzaba así. El beyes de los Oghuz exteriores Aruz, Ermen y otros na oido eso han dicho : Mira,Hemos saqueado la casa de Kazan juntos una vez, ¿por qué no unirse ahora?. Todos los beys de los Oghuzs no fueron unidos para ir a Kaza

- Quand Trois Flèches et La Flèche Grise se réuniraient, ils feraient piller la maison de Kazan. Kazan s'est fait piller la maison de nouveau. Mais le Oghuz extérieur n'était pas avec eux. Seul le Oghuz intérieur a pillé. Qaund la maison était pillée, il faisait sortir le béni et le pillage commençait ainsi. Les beys des Oghuz extérieurs Arzu, Ermen et les autres entendirent cela et dirent: Regardez, on pillait la maison de Kazan ensemble jadis, pourquoi ne pas s'unir maintenant?. Tous les beys des Oghuzs n

Dede Korkut'un kitabında on iki destan vardır. Bu destanlar, Türk dilinin en güzel örnekleri olduğu gibi, Türk ruhuna, Türk düşüncesine ışık tutan en açık belgelerdir. Dede Korkut destanlarında Oğuz Türklerini, onların inanışlarını, yaşayışlarını, gelenek ve göreneklerini, yiğitliklerini sağlam karakteri ve ahlakını, ruh erginliğini, saf, arı-duru bir Türkçe ile dile getirir. Yüzyıllar boyu heyecanla okunan bu eserdeki destanlar, Doğu ve Orta Anadolu'da, çeşitli varyantları ile yaşamıştır. Anadolu'nun birço

Yüzlerce yıl nesilden nesile aktarılan ve en sonunda yazıya geçirilen Dede Korkut Hikâyeleri, Türk edebiyatında hikâyeciliğin atalarındandır. Döneminin kültürel ve sosyal yaşamına ışık tutan hikâyeler, bu özelliklerinden ötürü sadece edebi değil belgesel bir değer de taşımaktadır. Dede Korkut Hikâyeleri, bugünün genç okurunun da kolaylıkla okuyabilmesi için sadeleştirilip günümüz Türkçesine uyarlanarak keyifle okunacak bir kitaba dönüştü. Dede Korkut Hikâyeleri ile yüzlerce yıl öncesinin bozkırlarında desta

Tanrı dünyayı yaratırken aynı zamanda çok güzel bir de dağ yaratmıştı. Bu dağın doruklarından dört mevsim kar hiç eksik olmazdı. Bulutlar bazen pamuk yığınları gibi kurur, çoğu kez de coşarlar, gök gürler, şimşekler çakardı. Bulutlardan dökülen yağmurlar köpürür, dağın eteklerine doğru akardı.

Sözlü kültürümüzün en önemli miraslarından biri olan Dede Korkut hikayelerini bir masal gibi yaşatmaktan çıkarıp kitap bütünlüğünde sunan bu eser, Dede Korkut kimliğinde Türk tarihinin yaşayan unsurlarını yeniden hatırlatıyor.