Ekolojiyi ve daha da kritik bir yerde duran doğayı algılayışta neden bu denli yabancı hatta yalancı bir tutum takınılıyor. Doğa dendiğinde alabildiğine uzak yerlerden, yeşilliklerden, sudan ya da topraktan bir parça kesit canlanıyor ilkin. Muhtemelen öylesi bir kopuş yaşandı ki artık dışarıda bırakılmış bir doğa ve içeride duran insan var. Oysa ne doğa dışarda bırakılacak bir şey olarak durmakta ne de sanıldığı kadar insan abartılacak bir varlık. Ya insan doğası anlatılmak istendiğinde dışarda bir yerde mi