İçimden bir ses, O masumun bir suçu yok. O senin kızın, onu bağrına bas, anne şefkatini ondan esirgeme diyordu. Deniyordum, ama olmuyordu. İçim başka dışım başkaydı. Ben, ben olmaktan çıkmıştım artık. Ya o evi herkesle beraber yakacaktım, ya da arkama bakmadan kaçıp gidecektim. Hayatımda kimseye kötülük yapmadım, hep başkaları bana zarar verdi. Orada da durum değişmedi. Kaç Emine dedim kendime, Kaç, nereye gidebilirsen, nerede yaşayabilirsen, kaç git, kurtul. Karar verdiğim akşam ilk defa Dicle'nin yanında