Aşk ırmağı çeker bizi, Denizlerle bir oluruz. Okyanusa döker bizi, Köle iken hür oluruz. Kimseyle yoktur işimiz, Menziledir gidişimiz. Aşka doğar güneşimiz, Nefsimize kör oluruz. Buyruk verir hanlar hanı, Davul inletir meydanı. Cihanın tek pehlivanı, Yenilmeyen er oluruz. Ten kafesi açarız biz, Kanatlanır uçarız biz, Hâlden hâle geçeriz biz, Sır içinde sır oluruz. Âşık olan gelir dize, Hacet kalmaz artık söze. Abıhayat derler bize,Her damlada kor oluruz. Kurulunca gülden köşke, Nefesimiz

Bir otun bile yaşayabilmek için köke ihtiyacı vardır. Bu bakımdan bir insanın tarihini öğrenmesi ve ondan ilham alması kadar tabii bir şey olamaz. Tarihimiz, bizlere yol gösterecek kahramanlarla doludur. Bunlardan biri de Kaptan-ı Derya Barbaros Hayreddin Paşa’dır. Hızır iken Barbaros, Barbaros iken Hayreddin Paşa, Hayreddin Paşa iken Kaptan-ı Derya olan bu kahramanın hikâyesi neden önemli? Onun hikâyesi; Midilli’den Tunus ve Cezayir’e, oradan İstanbul’a kadar mavi vatanın her damlasında alın teri, nefesi

Alp Arslan… Türk ve İslam tarihinin akışına yön veren sultan… Halifenin, “Dünya Hükümdarlarının Efendisi”, “İslam Ülkelerinin Sultanı”, “Dinin Parlak Tacı” diye övdüğü gerçek Müslüman, büyük devlet adamı… Malazgirt’te uğradığı yenilgi sonunda, esir değil misafir muamelesi gören Bizans imparatorunun: “Keşke onunla kardeş olsaydım…” diye hayıflandığı merhamet timsali… Müslüman Türk’e vatan topraklarının kapısını açan Anadolu fatihi… Ve Alp Arslan’a layık bir eser… Torunları okusun diye…

Allah'ın yarattığı her gün güzeldir, her gece özeldir. Yine de bazı günler ve geceler vardır ki bunlar diğerlerine göre daha güzel, daha özeldir. Müminlerin haftalık bayramı sayılan cuma günü, kandil geceleri dediğimiz mübarek geceler, bin aydan daha hayırlı olan Kadir Gecesi bunlardan bazılarıdır. Çocuk edebiyatımızın usta kalemi Yusuf Dursun, inananların büyük bir sabırsızlıkla beklediği bu mutlu günleri ve mübarek geceleri sizler için kaleme aldı. Kahramanımız Mustafa'nın birbirinden güzel hikâyeleri; ar

Kendimiz ve sevdiklerimiz için güzel dileklerimizi, hatalarımızın affı için tövbelerimizi, verdiği nimetler için teşekkürümüzü Allah'a bildiririz. Nasıl mı? Dua ederek... Peki, dua etmenin ne kadar önemli bir ibadet olduğunu biliyor musunuz? Her an Allah'ın yardımına ihtiyacımız olduğunu en iyi, dua ederken hissederiz. Bu hisle dua etmek, hem bizi mutlu hem de Rabb'imizi memnun eder. Acaba hangi durumlarda, ne için, ne zaman ve nasıl dua etmeliyiz? Bu kitapta bütün bu soruların cevabını bulacağız ve hep bir

İstanbul... Yalnız Türkiye'nin değil, dünyanın gözbebeği... Biz İstanbul'da yaşayanlar; hazineler içinde bir/inci olan şehrimizi ne kadar tanıyoruz? Ya İstanbul'da yaşamayanlar, bu cennet köşesi için ne düşünüyor? Hele de yabancılar, İstanbul'u ve İstanbulluyu hangi gözle görüyor? Elinizdeki kitap, dünyanın farklı ülkelerinden 5 çocuğun gözüyle İstanbul'un maddî ve manevî değerlerini gözler önüne seriyor. Her biri İstanbul'da farklı bir güzelliğin izini süren bu çocukların maceraları, roman tadında bir başu

Korkma, sönmez bu şaaklarda yüzen al sancak; Sonmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. O benim milletimin yıldızıdır parlayacak; o benimdir, o benim milletimin ancak. Allah bir daha bu millete istiklal marşı yazdırtmasın!

Millî değerlerine sadık kaldıkları için dönemin Sovyet yönetimi tarafından infaz edilen Kırgızların yürek yakan dramı... Henüz dokuz yaşındayken yetim kalan bir çocuk... Yakınlarının mezarına ancak yarım asır sonra ulaşabilen aileler... Yokluk, kıtlık, savaş ve komünizmin acımasız pençesi altında inleyen zavallı insanlar... Bütün olumsuzluklara rağmen ilhamını, milletinin soylu değerlerinden ve Türkçenin gücünden alan bir yazar... Eserleri, neredeyse dünyanın bütün dillerine çevrilen usta bir

Bir yanda çeşitli bahanelerle birbirine düşman edilen gruplar, bir yanda kendi halinde hayat mücadelesi veren sade vatandaşlar... Bir yanda kin ve nefret tohumları, bir yanda gencecik iki öğretmenin yüreğinde yeşeren aşk... Bir yanda kurtarılmış bölgeler, bir yanda cennet yurdun geleceğini kurtarmaya çalışanlar... Bir yanda sürgün yollarında savrulan yıllar; bir yanda dostluğun, sabrın, tevekkülün nadide örnekleri... Bir yanda ayrılık türküleri, bir yanda kalemini birlik sevdasına adamış bir şair... Sa

Sen benim canımda açan çiçeğim, Renginle, kokunla ruhumu sardın. Biricik hayalim, bir tek gerçeğim, Ta ezelden kaderimde sen vardın; Bana aşk adında bir dünya verdin. Şükür, canımızı bir tek bedene Sığdıran Rabbimin gücüne şükür. Şükür, aşkı bize ikram edene, Bizdeki bu aşkın harcına şükür, Sevdamın gül açan burcuna şükür

Anneciğim, kucağın Ne kadar sıcak bana. Yumuşacık kolların Yorgan olacak bana. Anneciğim, nefesin Goncadan mı, gülden mi? Evladım! diyen sesin, Şekerden mi, baldan mı? Anneciğim, ne güzel Ninniler biliyorsun. Dizinde uyuyunca Rüyama geliyorsun. Anneciğim hep böyle Çocuk kalsam yanında. Aylar yıllar geçse de Büyümesem sonunda.

15 Temmuz kanlı darbe kalkışmasına karşı verilen mücadele, pek çok yönüyle tarihteki meşhur Türk destanlarına benzemektedir. Bu destanın da ana teması, tıpkı eski destanlarda olduğu gibi, Türk milletini tarihten, Türk devletini coğrafyadan silmek isteyen iç ve dış hainlere karşı verilen savaştır. Bu savaşı, istiklalden ve demokrasiden yana olan bütün Türk milleti kazanmıştır. Bu eser; 15 Temmuz Zaferi'nin şehit ve gazileriyle, o gece meydanları dolduran milyonlarca vatansevere minnet borcumuzun hiç olmazs

Ankaralıyım oğul, Seymenim ben. Şahdamarındayım yurdun. Şehitlere borcumu Canımla öderim. Aşkımdan tutuşur istiklal ateşi, Önce vatanım! derim. İstanbulluyum efendim, Payitahtında yaşarım âlemin. Benimdir ilelebet, Resul'ümün övdüğü Şaheserim. Şahlanır içimde Fatih'in bir eşi, Önce vatanım! derim.

ir yandan bağın bahçenin içinde,çiçek misali açan bir kız çocuğu Bir yandan genç kızlığa geçiş süreci Bir yandan beyaz ufuklara yelken açan hayaller Bir yandan okuma tutkusu Bir yandan çaresizliğin yürek burkan acısı Bir yandan acıyı bal, hüznü gül eyleyen irade Bir yandan türkülere, hayallere karışan sevdalar Ve tertemiz bir aşk Diliyle annemizin ak sütü, üslubuyla şiir, kurgusuyla musiki tadında bir eser Türk edebiyatının usta kalemi Yusuf Dursun'un gerçek bir hayat hikayesinden yola çıkarak kaleme aldığı

Damda yalnız kaldım. Bu, benim için hiç de iyi değildi. Çünkü canım oyun oynamak istiyordu. Kapıya doğru bir hamle yaptım. Baktım, kapı kapalı. Bir hamle daha yaptım, yine açamadım kapıyı. Canım sıkıldı. İlk günden kendimi kapana kısılmış gibi hissettim. Bir yandan kapıyı tırmalıyor, bir yandan avazım çıktığı kadar bağırıyordum: -Açın kapıyı! Ben daha oyun kedisiyim! Sizinle oynamak istiyorum... Böyle demek istiyordum ama ağzımdan sadece miyav... sesi çıkıyordu. O da zayıf, cılız bir ses... Bir bebek ses

Ağlayan bebek, yatak odasında, annesinin kucağındaydı. Küçük karyolanın olduğu odanın kapısı ise açıktı. Bir hamlede içeri girdim ve karyolanın üstüne çıkıverdim. Aman Allah'ım ne yumuşak şeydi bebeğin yatağı. Üstelik kupkuruydu. Sağa sola göz gezdirdim. Kimsenin gelmediğini görünce yapacağımı yaptım. O kupkuru yatak şimdi ıpıslaktı! Alelacele indim karyoladan ve bir köşeye çekilip olacakları seyretmeye başladım.

Çocukların her biri tüylerimizi okşamaya, minicik gagalarımızı öpmeye başladılar. Ahmet büyük bir gururla bizi seyrediyordu. Sonra, -Bu kadar yeter, dedi; bırakın karınlarını doyursunlar. Çocuklar söylenmeye başladı: -İyi ki civcivlerin var... -Yemedik ya oğlum... -Yok, bir de yeseydiniz... -Belki ileride yeriz! -Ama abi... -canım biz de tavuk olunca yeriz, Diyen çocuk kahkaha atarak oradan uzaklaştı. Ahmet, ağabeyinin arkasından bağırdı; -Öyle bir şey yap, seni hiç affetmem!

Babam, bir suçlu gibi ezilmişti. Utancından mıdır, hırsından mıdır bilinmez, başını iki yana sallayıp durdu. Sonra yanıma geldi. O dağ gibi adam, tam karşımda çömeldi, yanaklarımı avuçlarının içine aldı. ?Yavrum, bize kışlık kavurma lazım. Yoksa nasıl besleniriz? Karnın doymazsa nasıl büyürsün? Çelimsiz bir çocuk mu olmak istiyorsun? dedi. Kendimi tutamayarak, ?Kavurma mavurma istemem. dedim. ?Kuru ekmekle kuru soğan yeter bana. İsterseniz onu da vermeyin. Yeterki kuzularıma dokunmayın! Baktım ki babam ağ

Baban, seni aldı, doğru köyün camisine götürdü. Cami duvarının dibinde birkaç ihtiyar oturmuş sohbet ediyorlardı. Deden de aralarındaydı. Bir elinde baston vardı; diğerinde, ucu Mamış'ın boynunda olan bir ip...Dedenden önce Mamış fark etti geldiğinizi. Sana doğru koşmak istedi fakat vazgeçti bundan. Dedeni bırakmıyordu ama bir gözü sendeydi. Yanına gittin. Sevgili arkadaşını doya doya kucakladın. Onun, nasıl sevindiğini, kocaman diliyle seni nasıl yaladığını herkes biraz da hüzünle seyretti. Cami duvarının