“Eve dönmenin yollarını arşınlıyorum köhne limanlardan Ellerimde yirmi yedi kırık var Ellerim senin hatırladığın gibi değilken yapıyorum bunu üstelik son süratla Keskin virajlarla dönüyorum kurtulamadığım tutsaklıktan Bir anda ve sonsuza kadar Her veda bir bir yıkımla başlar Ve her insan kendi cesediyle yola çıkar, bir anda…’’ “Oysa şimdi ben, İncecik bir saz çığlığı gibi Bunca kalabalık ortasında, karanlık ve yaralıyım sırtımdan Sırtımda ardıcın imgesi, önümde yeni bir dünya, Katıksız bir aşkın