Bedenlerimize bir türlü sığmayan insan ruhu; yarı geçirgen zarının keskin ama şekilsiz sınırlarıyla, sanki ortadan yarılıp, ikiye bölünmüştü de; kardeşlerden küçüğü tüm iyiliği, tüm yumuşaklığı ve hüznü alırken, büyüğüne insana ait karanlık duyguların hepsi birden kalmıştı. Göksel Yılmaz 2004 yılında yayımlanan ilk romanı Tanrının Zamanı ile hem yazarlık becerisini hem farklı arayışların peşinde olduğunu kanıtlamıştı. Uzun bir aradan sonra tamamladığı ikinci romanı Melekler Evi'nde insanı kötülüğe sürükley

Tanrının Zamanı bir kent ağıtı. Gençlere, gençliğe, yitirilmiş ya da hiç başlamamış aşklara, üstesinden gelinememiş evliliklere ve belki de en önemlisi, yokluğu yürekte koca bir delik gibi duran dostluğa ağıt. Bu kent ağıtı aynı zamanda İstanbul´a da bir ağıt. Gölge düşmüş surlarıyla bir sevişmeye, Tünel Meydanı´yla bir itirafa, eski Galata Köprüsü´yle bir aşkın başlangıcına, Üsküdar´ıyla yitirilmiş dostlara duyulan özleme, Pera´sıyla esrar alışverişine, yeni ve eksiksiz bir kutsal kitap tasarısına tanıklık