Mavi geçti... Öyle bir yazdı ki Sanki gökyüzünde oturuyorduk Seni öpmek gökyüzünü öpmek gibi Mavi bir şeydi Gençlik öyle bir yazdır ki Ne yurt ne ev ne oda Yalnızca gökyüzü Yeter insana. Biz seninle gökyüzünde/Çok oturduk/Gençliğimiz/Çok mavi geçti... çok!

Trenler de Ahşaptırda dört bölümde toplanan yazılar trenleri, tren yolculuğunu, istasyonları, garları özellikle yazarının hayatında önemli yer tutan Eskişehir, Haydarpaşa, Ankara garlarını ve bu mekânların kendisinde bıraktığı izlenimleri, anılarıyla birlikte anlatıyor. Bir şair olan Haydar Ergülen sevdiği bütün şairlerin şiirlerinden alıntılarla zenginleştirmiş yazılarını. Cemal Süreyadan Behçet Necatigile, Mehmet Âkif Ersoydan Nâzım Hikmete kadar pek çok şair ve dizeleri yer alıyor kitapta. Yazar bizi 30-

İÇ NEFES o bir çay istemişti, trenin içinde biz tren yolcusuyduk, çölün içinde ben yalnız kalmıştım, senin içinde oysa kaç kişinin yerine sevmiştim seni! aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin o bir dile sığınmıştı, sözü içinde yolu yoluma çıkmıştı, çölü içinde ben eski kalmıştım, senin içinde oysa kaç çocuğun yerine övmüştüm seni! düşü geçtik, kendine bakabilirsin o bir bende kırılmıştı, hayli içimde ıssız otağ kurulmuştu, canım içinde ben kime kalmıştım, senin içinde oysa kaç bahçe yerine açmıştım seni!

Gülten Akın şiiri için pek çok akrabadan söz edilir. Akrabalar içinde birinci dereceden olanı hiç kuşkusuz Behçet Necatigil'dir. Ya da 'İnce Kız'ın en yakını Büyük Tedirgin. Gülten Akın ile Behçet Necatigil: Birbirinden ince ve incelikli iki şair. Haydar Ergülen, iki ustayı, merhamet burcu'ndaki iki ustasını Gülten ile Behçet'te yazıyor...

İnsan Kısadır Babaannem derdi ki: İnsan kısadır oğlum Ve bilmezden gelir kısalığını, bilseydi Yarışmazdı yollarla, göğe evler yükseltmezdi, Nazlı babaannem sözü de uzatmazdı ısrarı da Az söyler, usul söyler, pir söylerdi bir de Adamın kötüsünü piyade, sözün fazlasını şiir Yaparlar derdi, piyade olduğumu da gördü şiir yazdığımı da, Küçücük bir büyükanneydi, onu yitirince anladım Kısacıkmış her şey, insan kısaymış ağaçtan, ikindiden, Elmadan, güneşten, kardan, yağmurdan, Gölgemiz bile bizden uzunmuş, ya çocuk

Ölümlerin ağırlığı, doğumların şenliği, çocukluğun şairliği, şiirin çocukluğu... Şair Haydar Ergülen, geçmişin gül bahçelerinden geleceğin nar bahçelerine doğru yürürken, günlerin getirdiği ve götürdüğü duygular arasında düşlediklerini bir araya getiriyor.

Sait Faik Abasıyanık ile Sabahattin Ali Üzerine Yazılar Sanki iki yazar birbirlerini tamamlamak üzere yazmışlardır. Köyleri, kasabaları, adaları, kentleri paylaşmışlar ve ikisi de gerçekliklerini en çok da yazarken kavramışlar, varlıklarına en çok yazarken inanmışlardır. Yazmak için yaşamak kadar, yaşamak için yazdıkları da doğrudur. 'Yazmasam deli olacaktım!' diyen Sait'tir ama 'yazmasam nasıl ölecektim?' diye yazının karşısına ömrünü koyan da Sabahattin'dir...

Buralarda bahçe diye bir kadın gördünüz mü hiç ağzı şiirden bazen bir üzümün buruk tanesi bazen kızılca bir narın annesi bazen bir ıslığın çapkın mavisi bazen de balı bir hınzır incirin ve canı yeni açmış bir eriğin sevişmesi gibi suyla yepyeni işte öyle canım çekiyor seni Harflerin açtığını senin bahçende gördüm!

Edebiyat / Türk Edebiyatı Edebiyat / Deneme Ürün Tanıtımı Boş garlar, kuzey filmlerini andırır. Belki duygusunda vardır kuzey, ıssızlık, yalnızlık, kar, beyazlık, boşluk... Tren oysa yalnız garları değil, ovaları en çok da, bozkırları, ve karın adeta bir heykel durumu aldığı zamanları, kentleri, yolları doldurur. Beyazperdeyi de ilk trenin doldurduğunu, sinema salonundaki seyircilerin lokomotif üstlerine geliyormuş duygusuyla kaçıştıklarını okurken biraz şaşırmış, ama çokça gülmüşüzdür. Tren garlardan, yoll

Baştan söyleyeyim: Bu bir hayıflanma yazısı değildir. Aşkla devrim neredeyse aynı gözümde ama, diyelim ki bunu tek bir cümlede söylemek gerekirse klişe de bellidir: Devrim de aşk gibi hiçbir zaman pişmanlık duymamaktır. Haydar Ergülen ...... Meğer! Darken noktaların yerine iyimserliği, devrimi, merakı, merhametin hırkasını koyuyor. Paradoks Diyalektika'nın iki ucunda meğer diyerek her türlü olasılıkta, kavramda geziniyor.

Sinemaya gittim, eski bir dostun kapısını çalar gibi. Onları gördüm, onlarla birlikte yaşlandım ve buna nedense üzülmedim. İnsan yaşlandığına sevinir mi? Belki yalnızca onlarda şiddeti görmediğim, yaşamadığım için sevindim. (...) Film, hayattan daha güzel diyemem, ama zaman zaman hayatın yerine, hatta önüne geçebiliyor. Yine de ben belirsizlik yerine klasik de olsa duyguların eskisi gibi yaşandığı hayatları sürmeyi, filmleri görmeyi arzuluyorum, sonu mutlu da bitse, mutsuz da! Haydar Ergülen Sonradan Gördü

Kulağımıza hep bir yerlerden çalınır: Derler ki, İstanbul sadece bir şehir değildir. İstanbul'un uzağında olan için bu sözün pek bir anlamı olmayabilir. Fakat şehrin içinde yaşayan, bir ara konaklayan veya şöyle kıyısından geçip gidenler için bile İstanbul artık başka bir anlam kazanmaya başlar. Ancak bu şehri İstanbul yapan asıl unsurlardan biri de sinesinde barındırdığı martılar, güvercinler, köpekler, kediler ve cümle sokak hayvanları değil midir? İstanbul asıl rengini, sesini, kokusunu ve güzelliğini

Usta şair Haydar Ergülen'den uyandırırken uykunuzu getirecek, esnetirken düşündürecek, yüreğinizi ısıtırken güz rüzgârları estirecek eşsiz uyku şiirleri... Yorulup rüzgâr bile uyuduğuna göre göz kırpıyor usulca uyku bütün evrene

Haydar Ergülen düzyazıda da, tıpkı Cemal Süreya gibi, kendi şiirini "taklit" eden yazarlardandır. Ergülen'in şirinde de yazısında da Cemal Süreya'dan miras kalan "jest" ögesinin yazınsal bir performans kazanmış biçimi sahnelenir. Bir de yazı öznesi Cemal Süreya ise, yazı ritmi tutkulu bir sevgi, adeta maddeci bir kudsiyet kazanır. Süreya'nın çemberinden çıkmak istemeyen, bıraksalar uykusu gelene kadar o çemberle ip atlacak hevesli bir çocuk canlanır yazılarında. "Cemal Abi" ile büyülenmiş, o büyük şairin je

Dünyaya gelmenin pek çok yolu vardır. Örneğin ön kapıdan gelirsiniz. Kapıyı çalar ve ev sahibinin rehberliğini beklersiniz. Kendi keşif yollarınızı kapatır ve ne acı ki müsaade edilebilir bir yolculuğa çıkarsınız dünyada. Dünyaya bir hırsız gibi de girebilirsiniz. Gözden uzak pencerelerden birinden eve süzülür ve gözünüze kestirdiğinizi alır gidersiniz. Bir de bahçe kapısından girebilirsiniz dünyaya. Bir karşılayıcı yoktur. Bahçeyi tek başınıza keşfedersiniz. Çiçekleri, ağaçları, ancak bir bahçeye has olabi

Şair arkadaşım Ömer Erdem'in, Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın 100. yaşını 100 şairle Dağlarca'ya giderek kutlamak gibi bir rüyası vardı. 100'e 6 kala Dağlarca sonsuzluğa göçtü. Çocukluğumda, belki de 50'li 60'lı yaşlardaki herkesin çocukluğunda, ilk okunan şair ya da şairlerden biriydi Dağlarca. Okul edebiyat kitaplarındaki Sivaslı Karınca, Kızılırmak Kıyılarında ve Mustafa Kemal'in Kağnısı şiirlerini ezbere bilenlerimiz de vardı unutmayanlar da. Ben de unutmayanlardanım. Daha bu şiirler taptaze dururken belleğimd

" 'Biz eski bir alfabenin harfleriyiz, bizi yazma' diyor bir sessiz harf, 'bizi kırma, bizi yaralama' der gibi adeta. Hangisi olduğunu söyleyemem, sessizliğinden doğru bu eski yazıya kırılsın istemem. Başka bir harfin kapısını da çalmam. Harfler gecede cem olmuş, yalnızlıklarından kurtulmaya çalışırlarken, gül bahçesine girmiş bir şair olmak istemem, bahçeye giren şair de hırsız sayılır, o cemden nasibime düşen kelimelerle çıkmak isterim. Kimi elimi, kimi dilimi, kimi gönlümü kanatan kelimelerden bir yolcul

Keder gibi ödünç kahkaha gibi karanlık neş'e gibi yapraksız ve kasaba gibi akşamsız bu şiir peşimden bir başkası gibi geldi ve ben yalnızca mırıldandım onu mırıldanmak belki de yetinmektir diye şiir yerine ödünç kederle ....

ZARF Bazı mektuplarsa boş yere ?zarf edilir' aşklar ?sarf edildikten' sonra, kelimeler toplanıp ?zarf edilirse' O mektup ne yazar ki AÇIK CÜMLE Bazen hiçbir şey çıkmaz zarftan hiçbir cümle doldurmaz mektubu ne günışığı sızar ne akşama ermenin saadeti kapalı bir yara gibi gezer öyle mektuplar kim açsa, kim dokunsa eli yanar bazen sözler boşa gider mektuplar boşa bazen bir cümleden mektup yanar

40 ŞİİR ve BİR... Bu sabah şu denizi kirala, mavi mavi hatırlayalım birbirimizi, bu öğlen güneşi kirala da bir daha soğukluk girmesin aramıza, bu ikindi tembelliği kirala, belki gölgesinde kedin olurum senin, bu akşam bahçeyi kirala, elimizde büyüsün gül, menekşe, yasemin, bu gece uykuyu kiralarsan, rüyama yalnız senin gözlerini konuk ederim, bu bahar bu gövdeyi kirala, vücut kitabında tozlandı kelimelerim.