Anlamak zenginlik; anlaşılmak ise sonsuz servetti. Öksürme “eylemini” Derrida’nın “différance” kavramına hatta Hegel’in “diyalektik” olgusuna benzetirim. Öksürme eylemi; çoğunlukla da varlığım varoluş halinde şimdiye yayılırken duyduğum o yalnızlık hissinin verdiği amaçsız kuru öksürme eylemi çocukluktan beri hep ilgimi çekmiş, öksüre öksüre hem varlığın hem de birçok hastalığın iyileşebileceğini düşünmüşümdür, ne de olsa öksürme: her varlık için yoğunlaşmış bir hiçlik içeren ve “umutların açık yeşil psiko

Bir kuklaya uzun iplerinin ona özgürlük vermediğini söylemekti: Sınır. “İnsan hangi parçalardan oluşur? Bu parçalar nasıl bir araya gelir?” diye sorduğunda insan yerine bir arabadan (ya da bir uzay mekiğinden) bahsettiğini düşünmeye başlamıştım: Bir şeyi anlamak mı istiyorsun; hangi parçalardan ibaret olduğuna bak, demişti, sonra bu parçaları hareket ettiren enerjinin geldiği kaynağı bul, bu kaynağın uygun kanallara nasıl aktığına bak, işte o zaman o şeyi anlamaya başlarsın. Bak bu bir araba, parçaları şu