“Yazmana gerek var mı? Bilir seni yaratan!” diyorlar. Sizleri de şahit tutuyorum oysa. Ne hâller üzerinde yaşıyorum hayatı, bilin istiyorum. Nefes diledim de gördüm ki yalnız değilim. Hepimiz, birbirimizin benzer sahnelerini farklı zamanlarda, farklı mekânlarda yaşamışız. Üstadın dediği gibi, yok aslında birbirimizden farkımız. Yazmak zor değildi. İşin aslı sıraya koymak en zoruydu. Çekmecede çiftleri birbirine girmiş onlarca çorap gibiydi kafamın içi. Nereden başlamalıydım derken kendimi akışa teslim ettim

Bekliyorum, Olana da olacağa da kucağımı açtım. Neler gelecek ve neler gidecekse hepsine bir eyvallah bıraktım. Dingin bir ruhla zapt ediyorum bedenimi, Endişelerimi yıkıyorum gözyaşlarımla. Titreyen ellerimle sakinleştiriyorum korkularımı. "inan ve bekle burada"diye tembihliyorum. Şüphelerin sarmaya başladığı düşünceleri bulutlara teslim ediyorum. Alıp çok uzaklara götürsünler diye. Buyurun, eşlik edin siz de düşüp kalkmalarıma...