Uzatmıştım elimi ona dokunmak için
Kaskatı parmaklarım o nurdan seti geçin
Parmaklara geçit yok camdan farksız yansıma
Camekân bir kalıpsın, nerden çıktın karşıma!
Sarıldım da ağladım, sarıldı da ağladı
Aynı renk tavırları bir tekrara bağladı
Gözyaşını sildim de sonra dikkat kesildim
Ve göz kırpmadan bakıp tam ortadan kesildim
Zihnim devrildi birden aynadaki ben miyim?
Bu mu o nurdan kalıp yoksa artık sen miyim?
