Bu eserin yazılması bana nasip oldu. İlk yazıldığında, Daha erken, ihtilal sahipleri bu eseri yasaklar, yayınlayanlar zor durumda kalır, diyenler oldu. Doğrusu, eser dışarıya gönderildiğinde, dışarının puslu ve dumanlı havası ürkütücüydü. Kimi dostların bu tür endişe taşıması da tabiiydi. Evet, sözün burasında, o yiğitlerden ve mücadelelerinden de bahsetmek istiyorum. Zira bu mücadele bizim nazarımızda İslam'a hizmeti amaçlıyordu. Mücadele eden çoğunluğun kafasında ve yüreğinde bu niyet vardı. Bizler, saf m

Mamak Mahpushanesi, adından da anlaşılacağı üzere bir hapishane romanı. Yazar Remzi Çayır, bizzat kendisinin de içinde bulunduğu, tanıklık ettiği bir dönemi, 12 Eylül askerî darbesi sonrası Mamak Askerî Cezaevi'nde yaşananları roman hâline getirmiş. Yakın tarihimize dönüp baktığımızda, neredeyse her on yılda bir darbelerle kesintiye uğratılan siyasal ve toplumsal hayatımız, bugün için kimlerine pek de bir şey ilham etmeyebilir, kimleri için de o günleri yok saymak gerçek bir millî refleks hâlini almış olabi

Dünlerim yok anne. Ninem yok. Mustafa yok, Ömer yok, Reis yok, Ercüment yok.. Ramazan Turhan öldü. Remzi Kütükçü öbür tarafta. Hasan Hüseyin Sanlı'nın nişanlısı, şimdi başkasının yavuklusu. Mustafa Pehlivanoğlu'nun mektubunu okuduğu nişanlısı yitik... Nerede olduğunu bilmemekteyim. Dursun Önkuzu'yu unuttu ülküdaşları. Mamak Mahpushanesinde dayaktan ölen Bekir Bağ on yedisindeydi anne... On yedi yaşında, coplanarak öldürüldü. Duydun mu? Gece yarısı yatağından kaldırılıp Ankara Ulucanlar Kapalı Cezaevi

Ülkemizin toplumsal ve siyasi hayatını kökten bir değişime uğratan, toplumsal belleğimizde derin izler bırakan 12 Eylül dönemi, Remzi Çayır'ın hayatında da yankılarını bulan bir özelliğe sahip. Yazar, Koğuş Türkiye Koğuş Dünya'da bu dönemde yaşananları üniversiteden taze ümitlerle yeni mezun olmuş bir gençte şahsileştirerek sunuyor. Bu dönem siyasetin artık hayatın tüm alanlarında belirleyici olduğu, gözaltına alınmaların, sebebini bilmeksizin ve belki de sebepsiz yere yıllarca mahpushanelerde yatmanın sıra

Hayatının tek gerçeği fal olan bir kadın Zerafet... Dili fal, dini fal, doğrusu, yanlışı, her şeyi fal... Falın, yolunu aydınlatmasını beklerken karanlıklara daha beter gömülen, falın kendisine yol olmasını beklerken çıkmaza düşen bir kadının neredeyse kör dövüşüne dönen hayatını anlatıyor. Zerafet´in Fal Çiçekleri...

Bu eserin yazılması bana nasip oldu. İlk yazıldığında, ?Daha erken, ihtilal sahipleri bu eseri yasaklar, yayınlayanlar zor durumda kalır," diyenler oldu. Doğrusu, eser dışarıya gönderildiğinde, dışarının puslu ve dumanlı havası ürkütücüydü. Kimi dostların bu tür endişe taşıması da tabiiydi. Evet, sözün burasında, o yiğitlerden ve mücadelelerinden de bahsetmek istiyorum. Zira bu mücadele bizim nazarımızda ?İslam'a hizmeti" amaçlıyordu. Mücadele eden çoğunluğun kafasında ve yüreğinde bu niyet vardı. Bizl

Niye yazdım? Alperenlerin davasını zamanın iyilik ve adalet hareketi olarak gördüğüm için, insanımızı haberdar etmek istedim. Bu yüzyılın Alperen hareketinin önderi Muhsin Yazıcıoğlu idi. İddiaları, yaşantısı, ahlakı, onu hep örnek kıldı. Alperenlerin tarihçeleri, kabulleri, redleri... Nasıl bir dünya öngörürler? İnsana, Türkiye'ye, Müslümanlara, bütün insanlığa söyleyecek sözleri nelerdir? Bu kitap bu sorulara cevap mahiyetindedir. Alperenlerin, iyilik ve adalet davasına bir katre katkım olsun istedim. Say

Yolun sonundaydım... Yahut başında... Uzayıp gidiyordu umutlar, umutsuzlarla savaşarak... İlkokul kitaplarında gördüğüm o merkeze, Kabeye dokunabilmek iştahıyla ileri atılırken Binlerce kolun beni tuttuğunu... Kabe'nin eşiğinde, ibadet halinde iken bile nefsin kol gezdiğini görüyordum... Olup biten bütün güzellikler de çirkinliklerde insaniydi... Ama yarınlarda doğacak güneş... açacak gökyüzü mavisindeydi. Maviyi arıyorum ben... İnsanlığı... Haysiyetli bir yolu, özgürlüğü... O kaynağa ulaştığımda kurtulacağ

Mamak Mapushanesi, adından da anlaşılacağı üzere bir hapishane romanı. Yazar Remzi Çayır, bizzat kendisinin de içinde bulunduğu, tanıklık ettiği bir dönemi, 12 Eylül askerî darbesi sonrası Mamak Askerî Cezaevi´nde yaşananları roman hâline getirmiş. Yakın tarihimize dönüp baktığımızda, neredeyse her on yılda bir darbelerle kesintiye uğratılan siyasal ve toplumsal hayatımız, bugün için kimilerine pek de bir şey ilham etmeyebilir, kimileri için de o günleri yok saymak gerçek bir millî refleks hâlini almış olab