“İstanbul’un yeşillikleri her daim gülsün. Büyülü havasını hep kendine saklasın. Kimse ana toprağa ayak basmasın, kimse ümitlenmesin, kimse İstanbul’un büyüsüyle sarhoş olmasın. İstanbul kendi güzelliğini ve hırçınlığını hep bana gizlesin.” Demir ve Bade çocukluklarından beri aynı mahallede büyümüş, aynı kültürle yetişmiş ve birbirini seven iki âşıktırlar. Lakin yıllarca bu aşkı kendilerine itiraf etmekten korkmuş, farklı yollarda yürümüşlerdir. Demir, askerlik görevini layığı ile yapmak için farklı şehirle

“Ben seni ne olursa olsun kurtarırım. Boğulsan, boğulacağımı bilsem de kurtarırım seni. Hayatının her yerinde ben varım ve sana bir şey olmasına asla ama asla izin vermem.” Biri siyah, biri beyaz. Biri diken, biri gül. Biri asker, biri avukat. Onların kaderi ta fetüsten birbirine bağlanmış, doğduklarında şekillenmiş ve büyüdükçe sevdaya dönüşmüştü. Demir Korkmazarslan ve Bade Ergin’in aşklarıyla olan imtihanları hem de vatanları için verdiği mücadele Nefâset’in ikinci kitabı “Vuslat” ile sona eriyor.