“Obruğun her tarafı aydınlanmış, gündüz gibiydi ve ben ipte nefes kesen bir manzarada çıkıyordum. Tek kelimeyle muhteşem bir manzaraydı! Olan oldu ve ben uludum. İçimden ulumak geldi. “Aaauuuuu!!!” Dolunayda 200 metreye 400 metre dev bir obruğun içinden çıkarken ben artık çığlık çığlığa zevkten dört köşe olmuş uluyordum.” İşte bu katıksız coşkudur. Hayal ederken, planlarken, yaşarken, anlatırken Ender’in tavan yapmış duygu durumu tam da budur: Coşku. Mağaralara, mağaracılığa öylesine büyük bir sevda, yaşam