Zaman avuçlarına doğsa kaderi değiştirir miydin? Bedenine inen her bir vuruş elleriyle tıkadığı ağzından kan dökmesine sebep oluyordu. Çürükleri henüz iyileşmemişken yenileri ekleniyordu ruhuna. İki ağızlı, uzun siyah demiri önce soba külüne yatırmış, acımadan art arda indirmişti minik Zala’ya. Kızgın soba demiri en kötüsüydü, ‘kemerden bile kötüsü,’ diye düşündü. “Keşke kemerle dövse, daha az ağlardım.” Şubat 1949 Nasıl var etti kendi cehennemini? İnsan adını yaşar derler ya. Araf’ta nefes almaktı onunkisi