Henüz toprakla belenirken başladı bizim kuşağın trajikomik hikâyesi. Kundağımız ayak bileklerimize yakın yerden sıkıca düğümlendiyse dışbükey, diz kapağımıza yakın yerden sıktırıldıysa iç bükey parantez bacaklara sahip olduk zamanla. Ağzına kauçuk emzik takılan boyumuz kadar ispirto şişesinden süt içerek emeklemeye, küllükte kafamızdan aşağı kül öğüterek yürümeye başladık. Evlerde, köy odalarında büyüklerin yanında bulunmamıza nadiren de olsa izin verildiğinde; bırak sesimizi çıkarmayı, fısıldayamazdık bile