“Acıyı neden kendi tekeline alıyorsun. Başkalarının da benzer acılar yaşadığını neden görmek istemiyorsun?” dedim. O fotoğraf ve haberlerin olduğu dosyayı açıp, tableti eline verdim. Yanında sessizce oturdum. Bir süre sonra usulca; “İstanbul’a ne zaman gidelim?” diye sordu. O kadar çok sevinmiştim ki sımsıkı kucakladım Çiçek’i.
İstanbul’a gidip kayıp yakınlarını, Cumartesi Annelerini bulduk. Anneler bin yıllık bir tecrübeyle sarıp sarmadılar bizi. Çiçek daha konuşmaya başlamadan anladılar Çiçek’in yaşadıkla