“Otuz üç metrekare dükkânı bana zindan eden de Miyase, cennet bahçesine çeviren de. Elimdeki otuz üçlük tespihle ya sabır çektiren de o, günümü bir çift sözüyle güzelleştiren de. Beni görmezden gelip delirten de o, yüzümü güldüren de. Başım belada bu Miyase’yle. Allah kimseye vermesin Miyase’yi. Benden başka kimseye. Hiç kimseye. Uyanır uyanmaz aklıma gelir. Gerçi aklımdan gitmez ki gelsin, uyanınca aklım onunla başıma gelir. Uykuda bile Miyase diye sayıklarım. Sayıklamam gerekir yani. Sayıklamazsam onu sev