"Kasıkların al yazma ister dilimi bırakıyorum Yaşar
Bir uçurtma kopup gittiğinde ne hisseder ne kokar
Sanki tahliyesine saatler kala ölen mahkûmum
bir başıma uyandığım Salı'nın sabahında
Güneş doğsa da devam eder gece Hani
ip eli değmemiş o uçurtma
Yine gittin Sütü kesilmeyen bir anneydi kan
o büyüttü beni Bir köşesine oturup da evrenin
dünyadan seni dilendim
Öğrendim ki odada insan varsa aşk yoktur Yaşar""
