“Oktay, yıllardan beri içini kemiren merakı üç beş sözcükle sıralayıverdi. “Hocam, bir memelinin embriyosu, farklı türden başka bir memelinin rahminde büyür mü?” İsmail Hoca, bir elinde dolma kalem, diğerinde çevirmekte olduğu kitabın sayfası olmak üzere, hareketsiz öylece kalakaldı. Demirden, hurdalardan, paslı borulardan yana gelecek bir soruyu beklerken duyduğu bu çok bildik ama bir o kadar ilginç sorunun şaşkınlığıyla başını yavaşça kaldırdı, gözlüğünün üstünden Oktay’a baktı.” Özgürlüğe k

“Bir kez daha hafızasının önüne getirdiği derin gel gitler, hayal meyal anılar, belli belirsiz hayranlıklarla dolu labirente bıraktı kendini. Kırk yıl öncesinin ücra bir cezaevi koğuşunda, elindeki derginin fotoğraf karesinde gördüğü Lucy fosilinin önünde poz vermiş o genç asistanı ve beraberindeki profesörü düşündü. Hocası Donald Johanson, yaptığı onca başarılı çalışma ve aldığı ödüllerden sonra emekliye ayrılmıştı. Öğrencisi ise dünyaca ünlü bir antropolog olarak tam karşısında duruyordu. Ne

"Tünele en önde Cihan girdi. Onu, Mahir takip etti; ardından Ömer, Ulaş, Ziya ve en arkada da elinde bir çöp varili kapağıyla Oktay. Kılıçlarını çekmiş, nefeslerini tutmuş, yüz hatları gergin, asi bir zamandan geçmekte olan şövalyeler gibiydiler. Sözcükleri dişlerinde ısırıp çenelerini sıkarak tünelin ağzından birer birer içeri süzüldüler. Dünyanın çok uzak köşelerinde hiç tanımadık hayatların; yaşlıların, kadınların, çocukların acılarını kendi acıları bilmiş; onlar için üzülmüş, kahrolmuş, ömürlerini heder