Bitkin bir günümde bir meşe ağacına ölü gibi sarılmıştım. Sincaplar gelip kokladı, karıncalar üstümden eksik olmadı, kuşlar omzuma konup boynuma başlarını sürdü, kediler sırnaştı, ağaçlar yapraklarını üstüme döktü, insanlar gelip “numara” yapıp yapmadığımı anlamaya çalıştı. Numarayı insan yapıyor ve yine sadece insan anlıyor, asıl insanın kendisi tabiata çekilen bir numaradan başka şey değil anlaşılan. Daldan dala atlayan, düşünceleri jet hızıyla yer değiştiren, kafasına göre takılan bir iç monolog Hipom

Aşk ölümden en uzak nokta İnsanlar aşkı yaratmıyordu, Diri Aşk canlı bir hayvan gibi kendiliğinden vardı ve yaşamak için iki insanı bir araya getirip onların kanına giriyor, o kanda beslenip kendini var ediyordu. Nasıl bebek anne ve babayı bir araya getirerek kendini doğuruyor, sonra da büyütüyordu, Diri Aşk da öyleydi. Kendi hayatı vardı aşkın, bencil, öldürücü, bir ömür bekletici ve sonunda yok edici bir hayatı. Hayatını sürdürebilmek için ne ölüyü ne diriyi bırakıyordu, ne ölenle ölüyor ne bayılanla b

Hayatta kalma uğraşı veren tutunamayan bir erkeğin romanı Kadınlar yırtıcı hayvan misali, adamlar ise korka korka ölüme giden sürüler... Kızböcekleri gündelik dilin yavanlığına dilin sonsuz olasılıklarıyla başkaldıran bir metin. Bir ayrıkotunun; düzenin dişlileri arasında hayatta kalma uğraşı veren bir tutunamayanın; erkeğin kadınla imtihanını sorgulayan Bektaş Toztoprak'ın romanı.

Tahir M. Ceylan, bu kitabında, insan yavrusunun insanlaşması veya ruhsal doğum sürecinde, nesne benliği olarak tanımladığı benlik parçasının ve dolayısıyla kendini bilen olarak benlikin nasıl ortaya çıktığını inceliyor.

Ortak benlik içinde, kendi soyumuzca ve uzak başka soylarca geliştirilmiş yatkınlıklar bizlerden bağımsız biçimde yüzmekte ve zamanı geldiğinde yine bizden bağımsız içimize işlemektedir. Milyarlarca insanın ürettiği bilginin kaybolup gitmesi ve geçmiş bunca hayatın "yok" hükmünde kayıtlanması, yaşamın bir aklı varsa, o akla sığacak bir durum değildir. Yaşam, geçmiş bütün hayatlardan bilgi üreticisi olarak faydalanmıştır. Bedenden benlikten sızmış bilgiyi kaybetmemiş, önce hafızaya ve DNA'ya, sonra masallara

Tahir Musa Ceylan yeni romanı Bir Zamanlar Bakırköyde orta yaşların sonuna gelmiş yalnız ve yorgun bir doktorun genç bir hastasına duyduğu aşkla alt üst olan aşkın anlatıyor. Aslında bu aşkın geliştiği Bakırköy Akıl Hastahanesinin, Hastahane ile birlikte yaşadığımız toprakların hikayesi ya da masalı bu. Bütün bir aileyi kırıp geçirmiş babalar, hiç para bilmeden sadece ot toplayarak çocuklarına bakmış analar, hapishanede yıllarca yatıp, çıktığında on beş gün dışarıda kalamayıp geri yatan babalar, trafik kaz

Zarifoğlular bir madende ya da sanki bir mahzendeydiler. İçlerinde herkes iyi ve çalışkan olmasına rağmen, üzerlerinde bir kasvet, bir yanlışlık ya da bir lanet vardı. Her şeyin tam yapıldığı bir eksiklik vardı üzerlerinde. Tuhafiye açılması gereken yere diyelim, dürüst çalışan bir bakkaliye açmışlardı, silah sıkılması gereken yerde mesela, bütün inceliğiyle bıçak kullanmışlardı, daha ölümün sonlanmadığı yerde, bunlar duaya başlamıştı; yani tatlı bir su, yıllardır doğrusu bilinmeyen yanlış bir yataktan akma