“Sözcükler seni terk etti.” Hayatın ve tarihin hoyratlığı bir şairin asi ve dizginsiz ruhuyla birleşince ortaya çıkan trajedinin izini sürüyor Vénus Khoury-Ghata: Marina Tsvetayeva’nın yaşarken yarım bıraktığı sözcüklerin Yayımlanmayan şiirler, terk edilemeyen bir eş, vazgeçilemeyen sevgililer, şiddetli vicdan azabı ile şefkat arasında düğümlenen annelik, yoksulluk, yoksunluk, sürgün ve uzun sürmüş bir intiharın izdüşümü. Marina Tsvetayeva ya da Alabuga’da Ölmek okuru melâle aşina kılan bir roman.

Cesedimi alırsın sadece, senin için yazdığım şiir beni yaşatacak. Osip Mandelştam'ın 1933 yılında yayımladığı Stalin Epigramı şiiri şöyle başlıyordu: Yaşıyoruz, ama hissetmiyoruz... Bir şiir bazen insanın hayatını değiştirebilir, hayatla kurduğu toplumsal bağı kesebilir, onu yok oluşun karanlığında çaresizce tek başına bırakabilir. Osip Mandelştam Vladivostok yakınlarındaki toplama kampında hayatını kaybedene kadar bu duyguların hepsini hissetti. Stalin, Ahmatova, Pasternak, Şklovski ve diğerleri de yaşan

"Noor kendisini ayakkabısının tabanına yapışan solmuş yapraklar kadar, bahçesindeki kör kuyu kadar kuru hissediyordu. Mümkün olduğunca az besleniyordu, derisine işleyen soğuğu kırmak için ateş yakmıyordu artık, etrafındaki hiçbir şeyi değiştirmemeye, yerini değiştirirken sandalyeyi gıcırdatmamaya ve dağın yuttuğu güneşin bir ceviz kadar küçüldüğü saatte onu meydana götürürlerken kendisini yalnız hissetmemek için seccadesinin yerini aklında tutmaya dikkat ediyordu. Önceden planlanan geleneksel yemek için ge

´Uzaklara gitmek, çok yüksekte, her şeyin üzerinde olabileceğim bir yere gitmek istiyorum.´ Bir kez daha kullansan, küçücük bir doz bile alsan bunun sana ne kadar iyi geleceğini ona en az yüz kere anlatıyorsun, o da yüz kez kafasını sallıyor. Ona beraber kullanalım diyorsun. Malı yarı yarıya paylaşabileceğini düşünüyorsun. ´Böylece birlikte uçarız.´ Annen bir türlü söylediklerine inanmıyor. Bir damlacık tozun insanı kuşa ya da meleğe dönüştüreceğine inanmak için deli olmak gerek. - Ama ben bir meleğim. Ac