Anadolu Kulübü’nden Adalar Su Sporları Kulübü’ne, A’Yorgi ve Ay’Dimitri kiliselerinden Rum Yetimhanesi’ne, cambazhaneden hayvanat bahçesine; çarşının rengârenk yıllarından sokakların eski sakinlerine, Troçki’den Lefter Küçükandonyadis’e, Büyükadalı Papa’dan Tarzan Pavli’ye; 6-7 Eylül’ü hazırlayan olaylardan 1964 sürgününe... Büyükada’da doğup büyüyen Fıstık Ahmet Tanrıverdi, Hafıza Çekmecemde Biriktirdiklerim’de, adaların geçmişinde iz bırakmış isimlerle ve olaylarla ilgili gözlemlerini ve anılarını aktarır

İnsan nereye aittir? Kime demiyorum, nereye diyorum. Nereye, hangi ülkeye, hangi toprağa, hangi dağa, hangi denize, hangi kültüre? Yanıtlanması çok güç sorular. Eğer herhangi bir ülkede, diliniz, kültürünüz, inançlarınız azınlık konumundaysa ya da o konuma düşürülmüşse, ne yapmanız gerekir? Bu soruların yanıtını ancak, bu durumu yaşamış ve yaşamakta olanlar bilecektir. Bunlara bağlı olarak bir başka soru da, dilimizdeki bir deyimden yola çıkarak söylersek, insanın doğduğu mu, doyduğu mu yere ait olduğu

Fıstık Ahmet, Prinkipo'nun yaşayan rengidir. İstanbul'un denize açılan son kapısında yıllarca kendi ülkesinde mülteci muamelesi görenlerin tarihçisidir. Fatih Çekirge, Hürriyet Adalıların sevdiği insan Fıstık Ahmet yeme içme işini iyi bilir. Kitabı okumak yetmez, onun adadaki mekanı Prinkipo'da yaşamak lazım. Yalım Eralp, Emekli Büyükelçi Kitaplarında Büyükada'nın yok olup gitmiş renklerinin izini sürdü hep Fıstık Ahmet. Bir tadın insanları ?geçmiş zamanın izine' düşürebileceğini en iyi bilenlerden birisi

Fıstık Ahmet, bir yaşam ve dil ustası olduğu kadar "İstanbul mezeleri, çilingir sofrası ve rakı adabı" ustasıdır da. Bu sözcükleri alt alta koyup topladığımda çıkacak olan sonuç, yaşama kültürü dediğimiz şeydir. Görgüsüzleşen toplumumuzda bu kültür yaşamalı ve yaşatılmalı. Hiç abartısız söylediğime inanın. "Barba'nm Mezeleri" benim başucu kitaplarımdan biri olacak. Ataol Behramoğlu Dünya yalnız lezz

Fıstık Ahmet, bir yaşam ve dil ustası olduğu kadar "İstanbul mezeleri, çilingir sofrası ve rakı adabı" ustasıdır da. Bu sözcükleri alt alta koyup topladığımda çıkacak olan sonuç, yaşama kültürü dediğimiz şeydir. Görgüsüzleşen toplumumuzda bu kültür yaşamalı ve yaşatılmalı. Hiç abartısız söylediğime inanın. "Barba´nm Mezeleri" benim başucu kitaplarımdan biri olacak. -Ataol Behramoğlu Dünya yalnız lezzet felsefesi üstüne kurulmuş olsaydı, Barba Ahmet´in dünyasında mutsuz insan olmayacaktı. Bizim duyguları

Fıstık Ahmet (Tanrıverdi) son dört yılda yayımlanmış üç kitabıyla çıktığı Büyükada´dan Anılar yolculuğunda çok önemli bir iskeleye uğradı. Büyükada´da doğmuş, çocukluğunun ve gençliğinin acı-tatlı günlerini doğduğu topraklarda yaşarken Ada´dan koparılmış arkadaşlarını sığındıkları ve yeni yaşam kurdukları, ama asla oralı olmadıkları Atina´da ziyaret edip, yüreklerinden, kafalarından, benliklerinden ve kimliklerinden atmadıkları, atamadıkları Büyükadalılıklarını konuştu.

Solmuş bir fotoğrafta gördüğümüz insan, sadık yari´´ toprağa kavuşunca sonunda kemik oluyor. Aynı fotoğraftaki eşyaların çoğu ise, zaman içinde enkaza dönüşüyor veya yok olup gidiyor. Ama fotoğraf... O, yok olan insanı da, eşyayı da nesillere taşıyarak yaşatıyor. O fotoğrafa iyi bakmak, iyi okumak, iyi yorumlamak gerekir. Akıp giden hayatlar da bir çeşit fotoğraf değil midir? Siz ister figür, ister şekil, ister karalama, ister resim deyin ama ben, ben dediğimiz şey bilinsin, unutulmasın, yaşasın ve nesil

Solmuş bir fotoğrafta gördüğümüz insan, sadık yari'' toprağa kavuşunca sonunda kemik oluyor. Aynı fotoğraftaki eşyaların çoğu ise, zaman içinde enkaza dönüşüyor veya yok olup gidiyor. Ama fotoğraf... O, yok olan insanı da, eşyayı da nesillere taşıyarak yaşatıyor. O fotoğrafa iyi bakmak, iyi okumak, iyi yorumlamak gerekir. Akıp giden hayatlar da bir çeşit fotoğraf değil midir? Siz ister figür, ister şekil, ister karalama, ister resim deyin ama ben, ben dediğimiz şey bilinsin, unutulmasın, yaşasın ve nesilde

Espirileriyle, hüzünleriyle, anılarıyla Büyükada?nın ilginç insanları söz alıyor bu kitapta.... 1940?lı yıllarda farklı kökenden ve adada efsane olmuş sıradan insanlardan oluşan şarapçılar, bakkal ve lokantacılar yakın tarihimizin kimi olaylarına ışık tutuyor. Kitapta ağ tamirciliği (marametçilik), cambazlık gibi yitip giden meslekler ve bu mesleklere gönül vermiş insanların öyküsü ilginç tanıklıklarla yer alıyor. Yazarımız Ahmet Tanrıverdi, Büyükada?daki adıyla Fıstık Ahmet, Türkü, Rumu, Ermenisi, Yahud

Yaz aylarının sıcağında pazar günleri, karşı kıyıların varoşlarından akın edenler Kenan Evren Parkı´nı istila ederler. Belediye burayı düzenlerken soyunma yerleri ve tuvalet yapmadığından, göz önün soyunma yerleri ve tuvalet yapmadığından, göz önünde soyunup giyinen erkeklerle, bahçe duvarlarına bitişik zakkumların arasında def-i hacet yapan diğerlerini görmek sıradan görüntüler oldu. Çimenlerin üzerine serilen gazeteler üzerine kurulan yer sofralarında açlıklarını gidermelerine, pilli müzik çalarlarından y