Türkiye'de çağdaş heykel sanatının önde gelen isimlerinden biri olan Kazım Karakaya'nın yaşamı ve 1990'lı yılların başından bu yana süregelen sanat pratiğini ele alan Kazım Karakaya: Heykel İçin Yaşamak isimli kitap Bozlu Sanat Yayınları'ndan çıktı. Kitabın ilk bölümünde sanatçının yaşamı ve yapıtları hakkında bir okuma sunan Oğuz Erten'in metni, ikinci bölümde ise sanatçı ve yapıtları üzerine kuramsal bir yazı kaleme alan Zeynep Sayın'ın metni yer alıyor. Oğuz Erten, Kazım Karakaya ile uzun süre

Baş/sız ve başkan/sız, hüküm/süz ve hükümran/sız bir sarsılmaya teslim olanların, başsızların bir araya geldiğinde oluşturduğu bir cemaat mitosu. Yolda Buda ile karşılaşırsan, Buda'yı öldür diyen öğreti gibi, hiçbir tanrıya, hiçbir öndere, hiçbir akla, hiçbir puta tapmayan, bu dünyayı bir yukarıdakine, bir ötesine teslim ederek varoluşu içinde değersiz kılmayan bir mitos... Kıyametin kopması aslında insanlığın doğrulmasına, uyur iken uyanmasına, uyur iken uyarılmasına, isyan etmesine bağlıdır. İsyan eden, b

Zeynep Sayın'ın Kötülük Cemaatleri isimli kitabı, dünyadaki gnostik bakışın felsefî boyutunu, yaşanan pratikler eşliğinde değerlendirmeye alıyor. Çarpıcı, etkili örnek ve vurgularıyla okuru ciddi şekilde düşünmeye davet ediyor. Bu düşünme, okuru gnostik felsefeye ilgi duymaya da bir çağrı niteliğinde. Farkındalık arttırmayı da amaçlayan kitap, özellikle kültür ve uygarlık tarihine bakmakta olanlara yepyeni bakış açıları kazandırabilir, hatta günlük pratiklerle, geçmiş arasında bağlantılar kurmasına da yarar

İmgeler hangi koşullarda pornografikleşir, ne zaman teşhircileşirler? Teşhircilik geleneği diye bir şey var mıdır? Ya da teşhircilikten azade bir imge mümkün müdür? Farklı zamanlarda ve mekânlarda nasıl üretilmiştir, üretilebilmiş midir? İmgenin Pornografisi, Zeynep Sayın´ın başlangıçta kendisine bir varoluş problemi olarak sorduğu bu sorular çerçevesinde gelişiyor. İmgelerin henüz bir sanat olmadığı çağlardan, Roma ölü maskelerinden, Bizans ikonalarından, Anadolu´daki yazı-resimlerden kalkarak 20. y

"Bu kitapta, imge atığından söz ederken, onun sürdüğü izi ve açık tuttuğu geleceği sezinleyebilmişim. Ama bana bağlı olan bir sezi değilmiş bu, her gerçek sanat yapıtının, yapıt ardında yapıt olmayan şeyi gözler önüne sermesinden kaynaklanan bir seziymiş sanki. Mithat Şen yapıtının, evrenin yarattığı biçimlere değil de, evrenin yaratma biçimine öykündüğünü söylerken de doğru bir şey söylemişim: yapıt, kendini aradan çekmeyi göze aldığı için kişiyi yapıt olmayan o şeyin içine alıyor. Bu söylediğimi dile geti

Garip bir kesişme: Batı kendi anlamlandırma dizgesini dönüştürürken, İslami Doğu`nun içindeki kırılma noktasının ona eklemlenebileceği alan. Ya da Doğu ile Batı diye sınırlandırılan bilgilerin her ikisinin de kendilerini kırdığı anın kesişmesi. Batı`ya ilişkin bir bilgi meta-phora`ların çevrimlemesini aşmaya çalışırken, Doğu`ya ilişkin bilginin varlıkla varolan arasında geçirgen bir uzam oluşturarak -müteşebbihleşerek- varlığın köktenci uzaklığına yakınlaşmaya ve tanrının münezzehliğini tevil etmeye, -içkin

Adı üzerinde, metaphora demektir imge. Derrida`nın yalancısı olursak, günümüz Yunancasında taşıtlara metaphorikos denmesi rastlantısal olamaz; çünkü bir yerden başka bir yere götüren, farklı yerlere taşıyan ve çevrimleyen araçlardır imgeler; yolcuları içlerine alan, onları kimi durakta indirip kimi durakta bindiren aracıladır. Nitekim Heidegger bu nedenle imgelerin ancak metafiziğin alanında yer alabileceğini düşünmüş, çünkü meta-phora`nın ve meta-fiziğin aynı çevrimleme ve aşkınlık eylemine bağlı olduğunu