Türk şiirini tattım, tanıdım diyebilmek için yapılacak işlerde ilki Yûnus Divanı'na yol düşürmektir. Anadolu'yu sözlerini maneviyatıyla yoğuran, tohumlayan bu mana sultanı, Türk şiirin dahi mayalayan ilk öncüdür. Sözü yücelerden aşırıp gönlümüz düşüren bir pîrdir. Türkçenin o çocuk çağında söylenmiş bu nefis manzumeleri okumadan şiir kapısından girmemek gerekir.

Muhalifliği, Jön Türklüğü, Adıyaman sürgünü, Pariste, İsviçrede ve Selanikte yaşadıkları, Osmanlının son dönemindeki şahitlikleri, II. Meşrutiyet ve Cumhuriyetin ilk günlerindeki tavrı ve duruşuyla bir şair: Hüseyin Sîret. Sırlı Bir Derviş: Fahreddin Efendiyi ziyaret eder ve irticalen söyler. Yüz süren dergâh-ı Pire dört başı mamur olur Kırgın Bir Şair: Heyecanı üzerine, yakın dostuyla hissettiklerini tarif eder. Küçücük bir edebî hadise bizleri heyecana getirir, [Tevfik] Fikretle baş başa Aşiyanda ağ

Ben güneyli çocuk arkadaşım ben güneyli çocuk Günahlarım kadar ömrüm vardır Ağarmıyan saçımı güneşe tutuyorum Saçlarımı acının elinde unutuyorum Parmaklarımdan süt içmeye çağırıyorum seni Ben güneyli çocukla arkadaşım ben güneyli çocuk Bir milletin edebiyat tarihini sınırları sonsuz bir semaya benzetirsek o tarihteki sanatçıları da oradaki yıldızlar gibidir. Hikaye, deneme, piyes, inceleme, hatırat, çeviri, fıkra ve özellikle de şiir sahasında şu ana kadar elli küsür eser kaleme almı