Ama oğlumun okuyucusu olan siz arkadaşlarını sakın şimdiden ürkütmüş olmayayım... Bütün bu güzel-çirkin, sevimli-soğuk mahlukların hepsi de Tabiat Ana’nın evlatları değiller mi? Mademki bir anne, evlatlarının hiçbirini sevgiden yana ayırmıyor... Öyle ise sizler de Yaman’ın cana yakın bulacağınız kuşlarının, balıklarının, kuzularının, köpeklerinin, kedilerinin, kobaylarının, tavşanlarının, horozlarının, kelebeklerinin yanı sıra ötekilerinin de hikâyesini dinleyiniz...Hangilerinin mi diye soruyorsunuz?Hani sö

“Ah bir bilse bizimkiler... Tüm bizim köylü, ne bir cennet yer bura... Bir bilseler kıymetini... Görseler şu güzelliği... Ah Allah’ım, şu güzelim memleketten gayri yerde alma canımı. Ama aç, ama tok... Şükür sana... Şükürler sana ki burada meydana getirdin beni... Buralardan gayri yerde canımı alma... Ve sen, tüm bizimkilere göz ver... Yürek ver de anlasınlar memleketin kıymetini... Sade uyumasınlar...” Cennetten bir bahçe gibidir Narlıköy. İçinde gariban balıkçılar, sevdalı gençler, hoşgörülü ihtiyarlar ya

“Tüm sesler kesiliyor bir an, sonra paldır küldür iniyorum merdivenlerden. Kat kat yükselip geride kalıyor apartman, kocaman, yüksek, yukarıda, babamla orada, tepede. Döne döne iniyorum, koşarak, paldır küldür, kat kat aşağı, yere, sokağa. Ufacık fırlayıp çıkıyor, karışıyorum kalabalığa, yürüyorum, yürüyorum, belki de saatlerce... Nereye gideceğimi bilmiyorum, düşünmüyorum, yürüyorum, kalabalıkta, erimiş, karışmış, un ufak yürüyorum, düşünmüyorum, bakıyorum safi...” Dediğim dedik babasının evden kovduğu öks

“Aramızda korkunç bir uçurum, bir 42 yıl var, neredeyse senin yaşının iki katı. Ama biz bu uçurumun üstünde uçmayı zaten öğrenmedik mi? Kısacası bu lafı hiç söylemedim. Söylemeyi aklımdan bile geçirmedim. İlk kez sana isteye isteye, zorla değil, söylüyorum... Senden çocuklarım olsun istiyorum. Seninle evlenmek istiyorum. İster misin sen de?”Denizle, doğayla iç içe yaşayan Yaman Koray, yatta çalışacak bir yardımcı aramaktadır. Gazeteye bir ilan verir. İş görüşmesine gelenlerden biri de Sultan Hanım’dır. İkis

“Öldürmeliyim,” diye kendi kendine mırıldandı Kaya. “Öldürmeliyim, mutlaka öldüreceğim onu. Başka çare yok... Öldüreceğim.” Yazları otel işletmeciliği yapan Kaya, kışları ailesiyle beraber tekneye binip Gökova’da yaşar, hayatını denizle, balıkla, doğayla iç içe geçirir. Can dostu kabul ettiği Yüksel de her fırsatını bulduğunda İstanbul’dan kalkıp soluğu Kaya’nın yanında alır; iki dost yan yana gelince dünya adeta güzelleşiverir, balık bile daha bereketli olur. Ne var ki insandır bu. Çiğ süt emmiştir

“Ona ne zaman bu kadar büyük bir aşkla tutulduğumu tam bilemiyorum. Ancak bu öylesine güçlü bir sevgi, sınır tanımayan bir tutku idi ki, tüm yaşamımda aldı götürdü beni.”Yazdığı romanların yanı sıra, Türkiye’nin ilk balık adamları arasında sayılan Yaman Koray, bu anlatısında okurlarını denize davet ediyor. Denizin ne menem bir cennet olduğunu, balıkların ve balıkçılığın inceliklerini, su altı ve su üstündeki deneyimlerini, balık pişirmenin püf noktalarını, hatta plansız turizmin ve çevre kirliliğinin olası

Böylesine sınırsız, ölçüsüz, eşsiz bir sevginin öyküsünü anlatmaya başlamadan, onun gerçek yüksekliğine, erişilmez çizgisine, ne yaparsam yapayım ulaşamayacağımı, hep küçük ve güdük kalacağımı iyi bildiğimi de belirtmek isterim. Bir büyük dağın altındaki kör köstebek kadar çaresiz ve güçsüzüm aslında... 1907'de doğan Mebrure Alevok, pek çok türde verdiği eserle dönemin dikkat çeken isimlerinden birisi olur. Alevok'un 1972'de, Hürriyet gazetesinde 135 nüshayla tefrika edilen anı-romanı Sevgilerin En Güzeli,

Güneş doğudan batsaydı.Telveden köpüğe içilseydi kahve.Razıyım, kirazlar önce meyve, sonra çiçek verseydi...Kuşlar yumurta, kelebekler kurt, tüm ipekler dut yaprağı olsaydı da. İnsanlar da önce düşman, sonra dost olsaydılar birbirlerine.Bir otobüs Erdek’ten Ankara’ya doğru yola çıkar. Yılmaz, rüyasında kaza geçireceğini gördüğü halde otobüse binmekten geri durmaz. O aslında ölüme gitmek ister. Dünyaya da insanlara da sırtını dönmüştür kuyudadır.Ankara’ya giden otobüsle beraber biz de Yılmaz’ı kuyuya iten n

“Beklemekse kaç gündür bekledik, gelmiyor. Ancak yarın... Aynı saatte. Aynı yerde. Usta balık. Koca balık... Yarın belki... Belki yarın da olmaz, öbür gün... Ama mutlaka vuracağım onu. Göstereceğim ona, kim akıllı, kim usta. O bir balık, ben insanım. Kim güçlü, görecek yarın...”İstanbul’un karmaşasından bunalan Metin, annesini de alıp yıllar önce Gökova’ya yerleşmiş, kardeşi kabul ettiği İsmet’le beraber balıkçılık yapmaktadır. Günün birinde koca bir orfoz çıkar karşısına, yüz kilodan fazla, huylu mu huylu.

“Alışırsın Osman. Alışırsın oğlum. Öteki balıklar renkleriyle ölür. Ama bu, kılıç! Kılıç bu. Bu başka. Bu büyük. Bu, gözüyle ölür yavrum.”Yaman Koray, Deniz Ağacı’nda okuru 1960 yılına, Marmara Adası’ndaki yoksul balıkçıların yanına götürür. Birkaç aylık kılıç sezonu adadaki bütün dengeleri altüst eder. Kılıç, sadece bir balık değildir. Bir umuttur, aşktır, öfkedir yani hayattır. Kalasa çıkan balıkçılar ellerindeki zıpkını kılıca değil, kör talihlerine, içlerinde kalmış ukdelere, ille de yüreklerine fırlat

“Bilesin ki son umut şimdi. Kave kave dolanacağız. İş arayacağız. Na bir gör, mahşer dışarısı, nasıl diyeyim, öyle bir kalabalık. Tüm köylerden akıp gelmiş millet zeytin uğruna. Ne diyeyim yollar, kaveler adam almıyor. Sanırsın tıpkı tıpkısına sığırcık kuşları! Öyle birikmiş, öyle şaşkın. Öyle de aç millet.”Yaz mevsimi bitip de yerli-yabancı turistler el ayak çektiklerinde bambaşka bir dönem yaşanır Erdek’te. Zeytin dolu ağaçlar herkesin ağzını sulandırır toprak sahibi beyler, mevsimlik işçiler ve sığırcı