“İnsan bir taraftan cennete gideyim derken yaşamaya kalem çeker. Cehennemde yanmayayım diyerek de yasaklarla çevrelenmiş bir fanusun içine hapseder kendini. Şu soluk gökyüzünün altında yaşamımız kötü bir paranteze benziyor. Herkesin inancı kendi hapishanesi. Şu yamaçta, sabah rüzgârını içimize çekerek nefes almak bir mucize değil mi Cebrail? Yaşamayı neden uzakta arıyoruz? Cehennem de cennet de burada. Kış gelip geçecek, kuş bakışı gördüğümüz tarlalara tekrar buğdaylar ekilecek. Sonra ekinler ağır ağır boy

Aşağılanmış insan, yerçekiminin yendiği insandır. Belki de sokakta yürürken, burnumun direğini kıran sonu gelmez ayak kokularının sebebi buydu. Hep aşağıdasındır. Bir cüceye bile aşağıdan bakarsın. Bir böcekle yer hizasında karşılaşırsın. Düşme kaygısı çoktan terk edip gitmiştir kişiyi. Çünkü zaten hep yerdedir. Defalarca karşılaştığın kişiyi yüzünden değil de, ayakkabısından tanırsın. Hiç kimseyle aranda eşit bir konuşma geçmez. Sözler, üzerine âdeta boca edilir. Yarayı sarmak isteyen birinin iyi niyetli d

Daha önce "Kırk Hüzünlü Veda", "Puslu Akşamlar", "Anisya'nın Evi" ve "Mağluplar" adlı kitapları yayınlanan Mehmet Taşdemir bu yeni romanında, kendine mezar yeri arayarak geçmişi ile geleceği arasında bir yön bulmaya çalışan biri hayat kırgınının iç dünyasına giriyor...

Daha önce öykü kitapları ve "Huzursuz" adlı bir romanı bulunan Mehmet Taşdemir'in "Mağluplar" romanı, kendileri büyük şehirde gündelik hayatlarını sürdürürken, akılları Kürt gerçekliğinde kalmış kişilerin gündelik hayata tutunmayı bir türlü başaramayışlarını anlatıyor

Ölülerin tanıklığı olsaydı, gerçek katillerin üstlerine giydikleri masumluk postu bir çırpıda yırtılır, asıl masumların alınlarına adalet cilasıyla yazılan katillik damgası ise kar fırtınasının altındaki kurt izi gibi çabucak silinirdi. Konuşmasına fırsat verilen bir ölü, yasanın yapmacıklığı için de bir ölüm fermanı imzalamış olurdu. Yasa çoğu zaman göz boyamacıdır. Gerçek suçlular çoğu zaman yasanın kollarında suçlarını aklarlar. Ölüleri konuşmayan bir adalet, masumların acısına acı katar. Suçlular söz v

İki binli yılların yaşandığı şu günlerde ülkemiz zorunlu eğitim uygulamalarının kabul edilebilir yeterlik ve düzeyde olduğunu söylemek güç olmaktadır. Türkiye ilköğretim düzeyinde azımsanmayacak sayıdaki okullarında birleştirilmiş sınıfl ar gerçeği ile yüz yüzedir. İlköğretim kurumlarında görev yapacak olan öğretmenler, hizmet öncesi eğitimleri sürecinde gerekli niteliklerle donanık olarak yetiştirilebilmelidirler. Öğretmen adaylarının sahip olmaları gereken nitelikler içerisinde birleştirilmiş sınıf

Kırık bir dal misali Halti´nin ayaklarının dibine düşerdim. Hati, ´Üzülme,´ derdi. ´Oğlum seni seviyor.´ Benden on yaş büyüktü kocam. Bir çocuk gibi kalıyordum onun yanında. Halti ne düşündüğümü biliyormuş gibi, ´Sen de büyüyüp, onun kadar olacaksın,´ derdi. Ben hep susardım. Ağzıma koca kilitler vururdum. Ölümden medet umar, dularıma kocaman dilekler asardım. Halti bir Ermeni kızıydı. Suskunluğu da gizli yarayı da bilirdi. Bir gün beni dizinin dibine oturttu. Bir çocuğuymuşum gibi severdi beni. Elleri şefk

Doğrusunu istersen, her şey bir rüya şimdi. Üzerinden geçen zaman, ayrıntıları silmiş acımasızca. Belki böyle olması daha iyi. Anılar denizinde yeniden yüzemeyecek kadar çelimsizim. Bu yüzden, yazdıklarımı, hatıranı öpmek için uzanan titrek dudaklar olarak kabul et. Ah anne, keşke kalbimde bir genç kızın masumiyeti olsaydı da, dokunaklı sözler edip, kendimi affettirebilseydim sana. Oysa masum değilim yeterince. Seni çok beklettim. Senin için sonu hiçbir zaman gelmeyecek bir bekleyişti bu. Ama sen, hep b