Yaşamın gerçekçi yanıyla beslenen ve bireysel bir tavır sergileyen Cemal Süreya şiiri, dili merkezine alan, çoğu zaman da hareketli öğelerin imgeleştiği estetik yaklaşımlardır. Başta son derece bireysel ve hatta üst-gerçekçi şiir anlayışını benimseyen Süreya, sonraları toplumcu gerçekçi anlayışla bütünleştirdiği yazınsal kimliğini işlediği her temaya yaymaya çalışmış, dil estetiğini de bu paradigmalar çerçevesinde oluşturmuştur. Bütün bunların yanı sıra Cemal Süreya´da var olan güzeli çizme ve işleme çabası

Sergilerde Çocukluğum En çok kırık merdivenlerden kovuldun dilin sessiz kapıların yanık iziydi yine konuş çarşı telaşınla avuçlarını çizen ressamınla cevizli oturaklardan kalkışını tenha halini ve giderken işçilerle sırtında taşıdığın taş çuvalları zahmetsiz bakışlarını iğdiş katran geceleri...