Öylesine bir parlaklık beklemeyen gözleri kamaşmış, çevresinde ışıktan yıldızlar dans etmeye başlamıştı... ve evet, imkânsız gibi görünse de, bir su evreninin tam altından bakıyordu Boğaz’a. Yekpare camla kaplı tavandan koskoca bir kadırganın suları yararak Sarayburnu’na doğru ilerlediği görülüyordu. Tekneden düştüğü o gün yaratıkların kendisini görebildiği düşüncesiyle tüyleri diken diken oldu. Hızla bir dolabın altına koşturdu ve küçük tombul bedenini gizlemek üzere o dar yere sıkıştıktan sonra çe

Üç boyutlu reklam panoları ve kişiye özel hologram afişler, boş addettikleri manzarayı ele geçirip gözlerime tecavüz etmeden hemen önce kırıtmayı başardı. Şehrin kurtarılmış bölgelerinin manzarası işbirlikçi tüketim kölelerinin hizmetine sunulmuştu. Fındıklı'dan yukarıya saptım. On binleri yutan o planlı deprem, yani geçmiş yüzyılların gördüğü kumpasların en iğrencinden sonra ranta açılan tepe, Komma denen kompleksle tamamen kaplanmış; arabalara, devasa duvarların ortasında on metrelik koca kapılardan yol v

Soluk soluğa bir macera, gizemli bir öykü, İstanbul'un göbeğinde fantastik bir dünya.. Hızla odalara uzanan koridora daldı Nil. Koşturdu. Ama kapana kısıldığını fark etmesi uzun sürmedi. Açtığı her kapı penceresiz mahzenler sunuyordu gözlerine. Ağlamaya başladığını fark etti. Önünü göremeden ve hangi odaya dalması gerektiğini bilmeden, duvarlara çarpa çarpa koşturdu. O anda bir el yakalayıp onu loş bir yere çekti. Haykırmaya çalıştı ağzını kapayan koca avucun arasından boğuk boğuk. 'Korkma,' dedi bir ses k

Bir Tahtezzemin Hafiye Teşkilatı Macerası 17. yüzyıl başları... Konstantiniyye. Şehrin altını köstebek geçitleri gibi sarmış arkaik tüneller. Mantığın ötesinde garip olaylar. Binbir türlü upir, yaratık, arkaik dönem ırkları, zamana bir virüs gibi sızmış mistik aktörler. Hafıza kapsülleriyle dimağ sahibi edilip casuslukta kullanılan biçare hayvanlar. Türlü hükümet meseleleri, hinlik, cinlik, espiyonaj ve baş edilemeyen gaipten sürüyle iş. Acayip hallerin bertaraf edilmesi için Yaftalı İbrahim Paşa

Kara Efe derler bana. 'Kara Efe mi? Eşkıyalar birbirlerine baktı. Dulkadir elini dizine vurup bir kahkaha patlatınca herkesin yüzü ışıyıverdi anında. Bre senin neren kara. Bembeyaz herifsin len! Sanki ağaçlar da onlara katılmış gibi arta arta koca bir gürültüye döndü kahkahalar. Ağırdan eski hallerine dönerken cek gördükleri karşılarında hiç gülmeden sessizce önüne bakan bir adamdı. Cevap vermemeyi seçmişti o ve şimdi herkesin kafasında soru işaretleri dönüyordu. Kara Efe ha! diye yineledi Dulkadir. Öyle de

Dünya edebiyatının en büyük yazarlarından ikisi günümüz Türkiyesinde birdenbire ortaya çıkarlarsa... gör başına neler gelir! Cervantes ve Hemingway, hiçbir iş bulamayıp sürünme noktasına gelince -elbette eşi Aslının izniyle- kapağı, başarısız yazarımız Çağan Dikenellinin evine, bebekleri Borayın bakıcı dedeleri olarak atarlar. Hep birlikte yırtmak için planlarıysa, ortaklaşa, çok tutulacak bir TV dizisi senaryosu yazmak ve bunu yapımcılara kabul ettirmektir Çağan Dikenelli; Sinema-TVyi okulunda okudu,

Sıradışı bir dedektif kahraman, Melek Teyze Sabahın köründe melek Teyze´nin gözleri şak diye açılıverdi. Sanki rüyasında bir şeytandan tokat yemiş gibi pörtlemişlerdi. Tavanda asılı duran eski bir dostuna çok önemli bir şey söylüyormuşçasına, Katil bakkal olmalı, evet...konservelerin arkasında dedikten sonra, bir anda yine derin uykunun sakin havuzuna atlayıverdi. Akşam uyumadan önce polisiye okumuş olmalıydı. Ve yanından ayırmadığı, en tehlikeli durumları birlikte göğüslediği sevgili Oğl´u... Çiçeği bu

Otur otur, hemen söyliycem dedi Cevahir tatlı bir gülüşle..Acayip bir cinayet işlendi. Hü! dedi Melek Teyze dizlerine vurup heyecanlanarak. Ama hemen sonra bir çabuk toparladı kendi. Aaaay vah vah.. Bırak Allah aşkına Melek Teyze yaa dedi Cevahir. Sevinmemiş gibi yapma. Ay ne sevincem ayol aaa dedi Melek Teyze. Nasıl bir şey peki, çetrefilli mi görünüyor Cevahir oğlum? Kokuyu aldın valla Melek Teyze, artık seni kimse tutumaz dedi Cevahir neşeyle telefona uzanırken. Oğlum, buraya iki çay göndersene. Ayo