sözcüklerin acemi yanından örüyorum şiirimi oyalı yazmaların rağbet görmediği tezgâhlarda çiçekli basmaların teninde dokundum kırmızıya fabrika dokuması bir tülbent aldım işportalarda solan lacivertin kederi kimi deli edecek zamana biraz kızgınım ellerim durmadan üşüyor bu çalınmış mavi kimin alnımın ortanca çizgisinden dökülüyorken künyem neden yurtsuz duruyor pasaportum? su akar ve elbette yatağını bulur bulur bulmasına ya peki su aktıkça toprağın yarılan bağrı hangi külle kapanacak? sana diyeyim ben “su

Hiçbir final ölüm kadar sarsıcı değildir.

Yasak mıntıkanın çocukları 1 "tertele-i dersim"İnsanoğlu zulmün ağasıdır. Bu kadar kan, kin ölüm ancak insanın hırsı olabilir. Hırslarını sırtlarına alanlar Dersim'e doğru yola çıkmışlardı. "Şaki, beyaz donlu, eşkıya" olarak tanımladıkları mazlumların topraklarına karargahlarını kurdukları bir sabah, ağır makineli silahların ürkütücü sesi ile "terteleye" başladılar. Genç kızlar, gelinler, kendilerini uçurumlardan attı bu kıyım günlerinde. Anneler başka canların ölümlerinin müsebbibi olmamak için, bebeklerin

"Romancı, geçmişe tarihçiler gibi bakmaz; geçmişin içinde yalnızca tarihler, sayılar ve adlar görmez. Romancı, baktığı yerde canlı insanlar görür. Acı çeken, gülen, özleyen insanlar. Hasan Sağlam, son yüzyıllık tarihin farklı dönemlerine mercek tutarken, insanların kişisel hikâyelerine, umutlarına ve umutsuzluklarına odaklanıyor."
 Burhan Sönmez


 Romanlar toplumsal dokularıyla olduğu kadar, karakterleriyle de hafızalarda iz bırakırlar. Hasan Sağlam, Yasak Mıntıkanın Çocukları ile sağır ve dilsiz bir kara