Osmanlı'dan Cumhuriyet'e Türkiyatın Seyri, Şarkiyatçılığın Menzili

Düşünce tarihi felsefe ve teoloji arasında iç içe girişler, teklifler ve temaslarla doludur. Bu temaslar kimi zaman birbirine eklemlenme, kimi zaman etkilenme, kimi zaman da birbirini reddetme şeklinde ortaya çıkar. Fakat her halükârda teoloji ve felsefenin farklı kaynakları göz önüne alındığında ilgi çekici birlikteliği ve bu diyalektikte ortaya çıkan kavramsallaştırmalar modern ve postmodern okumalar için önem arz eder. Ahmet Demirhan'ın kaleme aldığı Maske, Sahne ve Oyun: Filozoflar ve Teoloji Üzerine Ya

Osmanlı Cihan İmparatorluğu 400 çadırlık bir göçebe boyun eseri miydi, yoksa Bizans'tan devralınan kurumlar mı bu gösterişli devleti 600 sene yaşattı? Bu ve benzeri argümanlar Osmanlı tarihi çalışmalarının bir yüzyılını şekillendirdi denebilir. Osmanlı kuruluşunun ilmi bir problem olarak ortaya çıkışı 20. yüzyıla denk düşer. Bu dönemde yurt içi ve yurt dışında hatırı sayılır miktarda eserle mevcut problem aydınlatılmaya çalışılmış; fakat araştırmacıların dayandıkları fikri temeller yeterince sorgulanmadığı

'Göbeğini Kaşıyan Adam'ın Psikanalizi, bir yandan özellikle 80 sonrası Türk edebiyat eleştirisinde çokça kullanılmaya başlanan 'kayıp ideal', 'mağdur', 'baba', 'Türklük', 'özne' gibi kavramların neyi gösterdiğini incelerken, diğer yandan da özellikle sol edebiyat eleştirmenleri tarafından uygulanan bu tür bir edebiyat eleştirisinin nasıl bir toplum tahayyül ettiğini araştırmaya çalışıyor. Çalışmanın amacı, bu tür bir eleştirinin Türk edebiyat tarihini tarihsel olarak var olmayan bir kalkış noktasından değer

Çağdaş Temel Kuramlar, 20. yüzyılın ikinci yarısında, bilhassa Anglosakson toplumbilim geleneğine hâkim ampirik ve pozitivist yönteme itiraz olarak ortaya çıkan yaklaşımları ele alıyor. Doğa bilimlerinin, toplum bilimlerinin pratiği için uygun bir model sunduğu varsayımı karşısında ortaklaşan bu yaklaşımlar, beşeri bilimlerde Teoriye geri dönüş olarak inceleniyor. Gadamer, Derrida, Foucault, Kuhn, Rawls, Habermas, Althusser, LéviStrauss ve Annales Tarih Okulu, her biri kendi alanında uzman kişiler tar

Heidegger, kuşkusuz yirminci yüzyılın en büyük düşünürlerinden biriydi. Varlık ve Zaman adlı eseriyle açtığı çığır, teolojiden fenomenolojiye, hermeneutikten toplum bilimlerine kadar geniş bir alanda etkisini hissettirdi ve felsefî düşüncede de önemli bir dönüşüm yaşanmasına yol açtı. Hâlen Heidegger´in açtığı yol, günümüzde bir çok düşünüre ilham vermektedir. Heidegger´e ilişkin iddalardan biri de onun aslında felsefeden çok teolojiye yakın durduğu iddasıdır. Heidegger ve Teoloji derlemesi, çağımızın bu ön