Bu kitap, 12 ocak 1920 ile 12 nisan 1920 arasında görev yapan son Osmanlı Meelisi´rıi mercek altına alıyor. Tanzimat´la başlayan "değişme"´ olgusu ile "çöküş" olgusunun kesişmesinin Osmanlı´daki izdüşümlerini ortaya koyuyor. Tarihi hır kırılma anının aktörlerine ve yaşananlara ışık tutuyor. Son Osmanlı Meclisî´nin üç aylık mesaisi içinde tartışılan konular, dönemin zihniyetini ve ülkenin içinde bulunduğu kaotik ortamı açıklıkla ortaya koyması bakımından çok önemli. Bir meclisin kapanış öyküsü ve mebusların

"... Yunan ilk geldiğinde 1335´te, biz beş altı yaşlarındaydık. Onların en güvendikleri bir asker vardı, Venzon askeri. Kızların ateş pilesi entarileri var ya, şuraya kadar gelir, ayaklarında kırmızı ayakkabı, aynı Ödemiş efeleri gibi püsküller..." "...Üç buçuk yıl [Yunan] içerdeyken, bir meyhane vardı, Yorgi´nin meyhanesi, kahveciydi o muhitte. Şalvarlı. Fakat çok yardım yaptı o Türklere. Gâvur [askeri] gelince [meyhaneye] hade more, burada bir şey yok [derdi]..." "...Hatice´nin babası, o vakit muhtardı,