XX. yüzyılın ikinci yarısında Arjantin edebiyatının hiç kuşkusuz en özgün eserlerini vermiş olan değerli yazar ve viyolonist Daniel Moyano, bu kitapta bir araya gelen öykülerinde, zor koşullar altında geçirdiği çocukluk anılarından esinlenerek yaşadıklarını ve belleğine kazınmış tanıklıklarını bizlere aktarıyor. Bunların çoğu, Arjantin’in kırsal kesiminde ya da küçük şehirlerinde anasız babasız kalıp istenmediği yoksul akraba evlerinde sığıntı olarak yaşayan çocukların izlenimleri ve duygularıyla dolu. Moya

Buenos Aires´te ´Şahin´ denilen yeşil renkli bazı otomobillerin canice eylemlerine hiçbir tehlikeye atılmadan karşı koyabilen tek şey, neredeyse mucizevi bir yapıya sahip olan, son derece entipüften, küçük bir müzik grubuydu. Benim de gözden düştüğümü, bu ´Şahin´lerin kentin her yanında dolaşarak harıl harıl beni aradıklarını ve saklanmam gerektiğini haber vermek için Carlos´un bana telefon ettiği gün, olası kurtuluşumun basit birkaç müzik bilgime bağlı olduğunu anlamak beni şaşırtmıştı. 1960´la 1976 yıll