Türkiye modernleşme süreci, aynı zamanda vatandaşlığın inşa sürecidir. Bu amaçla ulus devletlerin, inşa sürecinde en yoğun kullandıkları aygıt, eğitim sistemidir. Milli kimliği baskıcı yöntemlerle başat kimlik yapmaya çalışan egemenler, bir tehdit olarak gördükleri bütün alt kimlikleri baskı altına alırlar. Ulus devletlerde zorunlu eğitimin altında yatan temel gerçeklik, aslında eğitim mekanizmasının makbul vatandaş yaratma iradesidir. Egemenlerin bu çabası, esasında yurttaşların yaşam biçimleri ve kolektif

Ondokuzuncu yüzyıldan günümüze vatandaşlık olgusu, modernleşme sürecinde ortaya çıkan sosyal, ekonomik ve siyasal dönüşümlere bağlı olarak değişmekte ve her aşamada yeni tanımlamalara ihtiyaç duymaktyadır. T. H. Marshall´ın vurguladığı gibi 19. yüzyılda gündeme gelen demokrasi eğitilmiş bir seçmen kitlesine, ortak bir kimliği benimsemiş yurttaşlar cemaatine ihtiyaç duymaktadır. Bu nedenle modern anlamda vatandaşlığı anlamak, vatandaşlık bilincinin oluşumunu toplumsal bir bağlamda yorumlamak söz konusu oldu