Mevlânâ, bakmanın-görmenin önemine binaen “İnsan gözdür ve geri kalan cesettir” der. Görmek çeşit çeşittir. Halk kültürünün aksine tasavvuf düşüncesinde nazarın pozitif etki gücü ön plana çıkmaktadır. Kalbi Allah muhabbetiyle dolu Allah dostları, nazar ve teveccühleriyle talebelerinin manevî eğitimine yardımcı olur, bakışlarıyla müridlerinin gönüllerindeki aşk ateşini tutuştururlar. Bu öyle bir ateştir ki, kalpte Allah sevgisinden başka her şeyi kül eder. Mürid uzun zaman ve çaba gerektiren makamlara şeyhin

Kulu Allaha götüren çok sayıda yol vardır. Hatta yeryüzündeki insan sayısı kadar Allaha giden yol olduğundan söz edilir. Sûfîlere göre bunlar içinde kulu Allaha en çabuk ulaştıran, muhabbet yoludur. Tasavvufî düşünceyi tanımanın yolu büyük oranda muhabbet kavramını bilmekten geçer. Tasavvufî düşüncede Allah bizzat sevilen ve sevendir, dosttur, kuluna şah damarından daha yakındır, kulunun gören gözü, işiten kulağıdır. Ona duyulan sevgi de bütün sevgiler içinde gerçek olan tek sevgidir. Kurân ve sünnet çizgi

Tasavvuf düşüncesi ortaya çıktığı ilk dönemlerden itibaren, müslüman kadınlar içinde hatırı sayılır miktarda bir kesimin ilgisine mazhar olmuştur. Bu hanımların, tasavvuf düşüncesinin gelişmesine; gerek amelî, gerekse nazarî alanda önemli katkı sağladıkları görülmektedir. Bu durum tasavvuf tarihçilerinin de dikkatinden kaçmamış; Sülemî, İbnü´l-Cevzî gibi ilk dönem tasavvuf yazarları, eserlerinde hanım mutasavvıflara geniş yer ayırmışlardır. Tasavvuf hareketinin doğduğu ve geliştiği devre olan hicrî ilk beş