Osmanlı Devleti dediğimiz ulu çınarı kılıç, ilim ve adalet isimli dev kökler ayakta tutuyordu. Kılıç, devletin askeri gücünü temsil ediyordu. Söğüt gibi küçücük bir beldede 400 çadırla başlayan kutlu yolculuk yiğit gazilerin gayretiyle şanlı zaferlere dönüşüp üç kıtaya yayılmıştı. Böyle geniş bir coğrafyada 600 yıl hüküm sürebilmiş olmanın en önemli sırlarından biri de adalet ve hukuk idi. Elinizdeki kıymetli eserde Fatih Sultan Mehmet gibi çağ açıp çağ kapatmış muzaffer bir hükümdarla, kendi hâlinde gayrim

Son Elçi'ye Sordum isimli bu kitabı okurken, Hz. Muhammed (s.a.v) ile konuşuyormuş hissinin mutluluğunu yaşayacaksınız. Bu kitap, okura, Mustafa Ökkeş EVREN'in gönül diliyle ve şairane bir üslupla sorduğu sorularla birbirinden değerli 80 hadisi okuma ve her birinin üzerinde tefekkür etme imkanı sunmaktadır. Kitapta yer alan hadisler, İslam ahlakının temel esaslarını ele almaları ve özellikle Allah'a itaate götüren konuları ihtiva etmeleri açısından bir 'hadis seçkisi' olma özelliği taşımaktadır.

Üç Mekân, Üç İnsan, Üç Kitap üçlemesiyle, şiirden beslenip hikâye edilen ve oradan bütün edebi türleri yansıtarak okuyucuya içtenlikle seslenen bir kitap Düne Düşen Yazılar. Yazar; mekânı, insanı ve kitabı güzelleştiren, anlamlandıran ve unutulmaz yapan nedir sorusunun cevabını arıyor bu kitabında, bulduğu cevapların ipuçlarını paylaşıyor okuyucuyla. Düne Düşen Yazılar, düne veda etmek yerine vefa göstermeyi hatırlatıyor bizlere; büyüsü bozulan dünyada şiirle, yazıyla, dostlukla yürümeye ve yaşamaya çalı

Konuşmak, yalnızca dudak kıpırdatmak değil, biliyorsun.Beni duymuyor olman, konuşmadığım anlamına gelmez.Niçin susuyorsun? diye sorma bana.Niçin kendinle konuşuyorsun da,benimle konuşmuyorsun? diye de sorma. Soru sormanın,bilinmeyenlerin kapısını aralamak olduğunu bilirim.Fakat soru sormanın adabı vardır, herkes bilmez onu.Soru sormak hesap sormaya yönelikse, rahatsız eder insanı.Kabuk bağlamış yarayı kanatır bazı sorular. Bazı sorular, hançer gibi saplanır yüreğine adamın.Sonra her soruya cevap veremez in

Dağlarda açan Çiçeklerinin adı Bahar olsun Güneşin gülmesi Cemrelerin düşmesi Bahar olsunKuşların şarkısı Kelebeklerin dansı Bahar olsun Nisan yağmurunun Çocukları öpmesi Bahar olsun Olsun Nasıl olsa Benim annem Dört mevsim ilkbahar

Çocuklar o gün gökten yağan kelimeleri tutmak için açtılar ellerini. Kelimeler kondu avuçlarına, belki de öptü. Çok sevdiler kelimeleri. Bir dünya kurdular kendilerine. Yerdeki karıncadan gökteki aya, denizdeki balıktan bahçedeki ağaca, evdeki bebekten ekmek kırıntısına her şeyi içine alan büyük bir dünya...

-Anneciğim sorularımdan sıkılmıyorsun değil mi? -Tabii ki sıkılmıyorum, ben de ilk yolculuğumda senin gibi merak içindeydim. -Güzel bir yolculuk yapıyoruz değil mi anneciğim ? -Rüzgar yok savrulmadan, serpilmeden süzülüyoruz sanki. -Ne kadar yolcu var öyle, hepsinin bir bekleyeni olmalı yeryüzünde? -Evet, milyonlarca yolcu var, hepsi de aynı duyguyla çıktılar yolculuğa, tıpkı bizim gibi. -Ne kadar kaldı yolculuğumuzun bitmesine? -Az kaldı.

Merhaba güneş! Yıldızlar, ay Ve galaksi Merhaba! Merhaba dört mevsim! On iki ay, yedi gün Ve gelecek zaman Merhaba! Merhaba papatya! Gelincik tarlası, buğday başakları Ve kızılçam ormanı Merhaba! Merhaba dağlar! Sarp yokuşlar, düz ova Ve okyanuslar Merhaba! Müjdeler olsun Bütün çocuklar Kardeştir hala

Dili ele verirmiş insanı Öyle diyor babam Bakıyorum fotoğrafına Anlamıyorum ama Hadi siz söyleyin bana Bilim dili mi, deli dili mi? Einsteinin çıkardığı Şu pabuç dil Hiçbir şey kaçmaz çocukların gözlerinden. Görürler ve anlatırlar her şeyi kendi dillerinden. Anlatacaklarını doğrudan söylerler. Az söz, çok anlam; söz ustasıdır onlar. Çocukluğun dili, insanlığın dili aslında... İşte çocukluğun diliyle şiir/deyimlerimiz Mustafa Ökkeş Evrenin hep çocuk taraftarı olan büyük kaleminden.

Yazar Mustafa Ökkeş Evren, bu kez bir yaz Kur'an kursu romanını sunuyor okuyucuya: Arkadaşım Cami -Ben bir camiyim. Müminlerin buluşma yeriyim. Benim olduğum yerde ne bir kimse kaybolur, ne yabancılık çeker. Kubbemin altında huzur bulur müminler. Konuk etmek isterim herkesi, en çok da çocukları. Bilseniz ne çok sevinirim bir çocuk açtığında kapımı! Bir de babasının elinden sıkıca tutmuş, benimle ilk kez tanışacak olan çocuklar geldiğinde, elim ayağıma dolanır, heyecanlanırım. Küt küt atar kalbim. Hoş geldi

Dili ele verirmiş insanı Öyle diyor babam Bakıyorum fotoğrafına Anlamıyorum ama Hadi siz söyleyin bana Bilim dili mi, deli dili mi? Einstein'in çıkardığı Şu pabuç dil... Hiçbir şey kaçmaz çocukların gözlerinden. Görürler ve anlatırlar her şeyi kendi dillerinden. Anlatacaklarını doğrudan söylerler. Az söz, çok anlam; söz ustasıdır onlar. Çocukluğun dili, insanlığın dili aslında... İşte çocukluğun diliyle şiir/deyimlerimiz Mustafa Ökkeş Evren'in hep çocuk taraftarı olan büyük kaleminden.

Çocuklar o gün gökten yağan kelimeleri tutmak için açtılar ellerini. Kelimeler kondu avuçlarına, belki de öptü. Çok sevdiler kelimeleri. Bir dünya kurdular kendilerine. Yerdeki karıncadan gökteki aya, denizdeki balıktan bahçedeki ağaca, evdeki bebekten ekmek kırıntısına her şeyi içine alan büyük bir dünya... Derken iki kelime de hediye geldi çocuklara: Salıncak ve Bayram. Mustafa Ökkeş Evren, çocukların dünyasını şekillendiren bu kelimelere misafir oldu ve onları çocuklarla tanıştırmak istedi. Nur Şafak Gür