“Üzerime örttükleri mezar taşını kaldırabilmek için ne de çok çabalamam gerekti! Bak! Zavallı ellerim yara bere içinde kaldı. İyileşsinler diye öp onları, aşkım!” Fransız edebiyatının önde gelen simalarından, Baudelaire’in başyapıtı Kötülük Çiçekleri’ni ithaf ettiği, doğaüstüne inanmasa da başka dünyalara, gizemli vakalara ve hayal gücüne düşkün biri olan Gautier’nin 1836’da yayımlanan klasik vampir öyküsü Ölü Sevgili, yaşam ile ölüm arasında gidip gelen bir aşkın, kâbuslardan arzulara uzayan bir yolculu

19. yüzyılın, yolu bu topraklardan geçmiş, gözü sözü bu coğrafyaya değmiş değinmiş iki güzide Fransız yazarı, aynı zamanda iki sıkı dost. Paris'in bugün artık var olmayan Vieille-Lanterne Sokağı'nda kendini bir mahzenin penceresine asarak intihar eden Gérard de Nerval'in ölümünden yıllar sonra yazılmış bir portre. Nerval'in gölgede kalan yönlerini ifşa eden bu metin, Baudelaire'in Kötülük Çiçekleri'ni adadığı Gautier'nin ne denli usta bir kalem olduğunu gösteriyor aynı zamanda.

Gautier'i sıradışı bir yazar yapan, üslubu ve işlediği konuların birebir örtüşmesidir. Fantastik türdeki eserlerinde, ölümden sonra dirilmeye, doğaüstüne, okültizme çokça yer veren Gautier'in metinleri döngüsel bir içeriğe sahiptir; bir öyküsünde yer verdiği ufak bir detay yıllar sonra bambaşka bir öyküsünde yeniden ortaya çıkar. Yazarın üslubunun adeta damgası olan bu tarz, bazen bir obje, bazen bir deyiş, bazen de kişilerle kendini gösterir. Avatar'ın kahramanlarından Octave de Saville'in Arria Marcella'd

Théophile Gautier, titizliğe varan estetik anlayışı ve ironik üslubuyla öykülerinde varlığı her an hissedilen bir yazardır. Seçkimizde yazarın 1831 tarihli Kahve Potu'ndan başlayarak 1852 yılına dek kaleme aldığı öyküleri yayınlanış sırasıyla yer alıyor, bu şekilde okur onun yazım tekniğinin geçen süre zarfında ne kadar kendine has bir özellik kazandığını gözlemleyebilecektir. Canlanan tablolar, hayaletler, mitolojik ve masalsı yaratıklar, yapay cennetler, vam-pirler, paralel hayatlar, ölümdeki yaşam, fant

Neler yazılmadı, neler söylenmedi ki İstanbul için? Kimi bir kadına benzetti, kimi onunla boy ölçüşmeye kalkıştı. Bazılarının aşkını, bazılarının nefretini kazandı. Şüphesiz benzer şeyler; bu şehirdeki yabancılar için de geçerli oldu zaman zaman. Fransız eleştirmen ve yazar Théophile Gautier de bu kişilerden biri. İstanbul, Dünyanın En Güzel Şehri bir yabancı yazarın kaleminden çıkan, bir solukta okunacak ve sizi alıp en bilinmez sırlara götürecek muazzam bir eser. Eserde bir yandan İstanbul'un güzellikleri